“Ale Pan rzekł do szatana: Niech cię Pan zgromi, szatanie! niech cię, mówię, zgromi Pan, który obrał Jeruzalem. Izali ten nie jest jako głownia wyrwana z ognia?” Zachariasza 3,2. Mar 213.1
Resztka zboru zostanie poddana wielkiej próbie i nieszczęściu. Ci, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę Jezusa, odczują gniew smoka i jego zastępów. Szatan zalicza świat do swoich poddanych. Zdobył kontrolę nad tymi kościołami, które poddały się odstępstwu. Ale istnieje niewielka grupa, która opiera się jego supremacji. Gdyby mógł zetrzeć ją z powierzchni ziemi, jego triumf byłby całkowity. Tak jak wpłynął na pogańskie narody aby zniszczyły Izrael, tak w niedalekiej przyszłości wznieci złe moce ziemi aby zniszczyć lud Boży. Od wszystkich będzie się wymagać aby okazać posłuszeństwo edyktom ludzkim w gwałceniu prawa niebieskiego. Ci, którzy będą wierni Bogu i obowiązkowi, będą prześladowani, zdradzeni, wyjmowani spod prawa. Zostaną zdradzeni “zarówno przez rodziców jak braci, współziomków i przyjaciół.” Mar 213.2
Ich jedyna nadzieja spoczywa w miłosierdziu Bożym, ich jedyną obroną będzie modlitwa. Tak jak Jozue błagał przed aniołem, tak resztka zboru ze złamanym sercem i szczerą wiarą będzie błagać o przebaczenie i wybawienie przez Jezusa, jego Obrońcę. Szatan rzuca przed Bogiem oskarżenia przeciwko nim stwierdzając że swoimi grzechami odrzucili ochronę niebiańską i domaga się prawa do zniszczenia ich jako przestępców. Mar 213.3
Ale gdy uczniowie Chrystusa zgrzeszyli, nie oddawali się pod kontrolę zła. Odrzucili swoje grzechy i szukali Pana w pokorze i skrusze a niebieski Adwokat prosił za nimi. Mar 213.4
Lud Boży wzdycha i płacze z powodu nieszczęść dokonanych na ziemi. Ze łzami w oczach ostrzegają złych o niebezpieczeństwie deptania prawa Bożego i z niewypowiedzianym smutkiem upokarzają się przed Panem z powodu swoich własnych występków. Źli szydzą z ich żalu, wyśmiewają ich poważne apele, kpią z tego i określają to jako ich słabość. Lecz cierpienie i poniżenie ludu Bożego jest nieomylnym dowodem że lud ten odzyskuje siłę i szlachetność charakteru, utracone w konsekwencji popełniania grzechów. Mar 213.5
Podczas gdy szatan rzucał swoje oskarżenia, święci aniołowie, niewidzialni przechadzali się tam i z powrotem umieszczając na nich pieczęć żywego Boga. Mar 213.6