“A Bóg czy się nie pomści krzywdy wybranych swoich wołających do siebie we dnie i w nocy chociaż im długo cierpi? Powiadam wam, iż się pomści krzywdy ich w rychłe. Ale gdy przyjdzie Syn Człowieczy, czy znajdzie wiarę na ziemi?” Łukasza 18,7.8. Mar 274.1
Dzieci Boże mogą zostać pokonane gdy w czasie ucisku dręczyć ich będzie obawa i strach i staną przed nimi niewyznane jeszcze grzechy. Zwątpienie osłabi ich wiarę i nie będą mieli odwagi aby z Bogiem “walczyć” o uwolnienie. Lecz jeśli grzechy swe wyznali, nie będą one ich obciążać choć nadal świadomi będą swej wielkiej niegodności. Ich grzechy były już na sądzie i zostały zgładzone. Mar 274.2
Chrześcijanie z imienia idą na ostatnią straszną walkę nieprzygotowani, wyznają swe grzechy tylko w strasznej obawie i zwątpieniu, a wtedy niepobożni cieszyć się będą ich godnym pożałowania położeniem. Mar 274.3
Historia Jakuba jest także zapewnieniem że Bóg nie chce odrzucić tych, którzy, oszukani lub skuszeni zgrzeszyli lecz w prawdziwej skrusze zwrócili się do Niego. Gdy szatan stara się takich ludzi zniszczyć, Pan pośle swoich aniołów aby ich pocieszali w czasie tego niebezpieczeństwa i chronili od złego. Napaści szatańskie są złośliwe i zdecydowane, jego oszustwa straszne lecz oko Pańskie strzeże swych dzieci a Jego uszy otwarte są na ich wołanie. Ucisk jest wielki, wydaje się że ogień doświadczenia chce je strawić lecz Pan pragnie je tylko przepławić jak złoto w ogniu. Miłość Boża do Jego dzieci jest w czasie ucisku tak samo silna i troskliwa jak w słonecznych dniach pomyślności. Potrzeba jednak aby przeszli przez ogień, aby wszystko co w nich jest ziemskiego zostało usunięte aby doskonale odbijali obraz Chrystusa. Mar 274.4
Mający nadejść czas ucisku i trwogi wymaga wiary, która zniesie trud, zwłokę i głód — wiary, która się nie zachwieje w najgorszych nawet pokusach. Czas łaski dany jest wszystkim w celu przygotowania się na dni ucisku. Wszyscy, którzy jak Jakub opierają się na obietnicach Bożych i jak on są gorliwi i stanowczy, osiągną podobne zwycięstwo. Mar 274.5