“Ożyją umarli twoi, trupy twoje wstaną gdy rzeczesz: Ocućcie się a śpiewajcie mieszkający w prochu. Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach ale niezbożnych o ziemię uderzysz.” Izajasza 26,19. Mar 299.1
Król Królów zstępuje na obłoku w płomieniach ognia. Niebo znika jak zwinięta księga, ziemia drży, a wszystkie góry i wszystkie wyspy poruszają się w swych posadach. Mar 299.2
Gdy ziemia się chwieje, błyskawice rozdzierają niebo a grzmoty huczą, głos Syna Bożego wzywa świętych z grobów. Zbawiciel spogląda na groby sprawiedliwych, podnosi rękę ku niebu i woła: “Zbudźcie się, zbudźcie się, zbudźcie się, którzy śpijcie w prochu, a powstańcie”. Wzdłuż i wszerz ziemi umarli słyszą ten głos a ci, którzy usłyszą, ożyją. Ziemia drży od stąpań ludzi zmartwychwstałych ze wszystkich narodów, pokoleń i języków. Przychodzą z więzienia śmierci, przyodziani wspaniałością nieśmiertelności i wołają: “Gdzież jest o śmierci bodziec twój? Gdzież jest piekło [grób] zwycięstwo twoje?” 1 Koryntian 15,55. Mar 299.3
Żyjący sprawiedliwi i zmartwychwstali święci łączą swe głosy w długim radosnym okrzyku zwycięstwa. Mar 299.4
Z grobów wychodzą wszyscy w tej postaci w jakiej złożono ich do grobu. Wszyscy jednak cieszą się wieczną młodością. Śmiertelne, przemijające, pozbawione piękności i grzechem splamione ciało stanie się doskonałe, piękne i nieśmiertelne. Wszelkie błędy i kalectwa pozostaną w grobie. Mar 299.5
Żyjący sprawiedliwi zostaną w oka mgnieniu przemienieni. Doznają uwielbienia. Gdy zabrzmi głos Boży, otrzymają nieśmiertelność i razem ze zmartwychwstałymi świętymi zabrani zostaną do Pana na powietrze. Aniołowie zgromadzą wybranych Bożych z czterech krańców ziemi. Mar 299.6
Gdy maleńkie dzieci wyjdą zmartwychwzbudzone z piaszczystych łoży, natychmiast oddawane są do ramion swoich matek. Jednoczą się przyjaciele długo rozdzieleni przez śmierć aby się już nigdy nie rozłączać i śpiewając pieśni uwielbienia wstępują razem do miasta Bożego. Mar 299.7