“A toć jest świadectwo iż nam Bóg dał żywot wieczny a ten żywot jest w Synu jego.” 1 Jana 5,11. Mar 302.1
Zmartwychwstanie Jezusa było wzorem ostatecznego zmartwychwstania wszystkich, którzy w Nim śpią. Mar 302.2
On [chrześcijanin] może umrzeć lecz jest w nim życie Chrystusa i podczas zmartwychwstania sprawiedliwych powstanie on do nowego życia. Mar 302.3
W Nim [w Chrystusie] było życie a życie to było światłością ludzi. Wymienione jest tutaj nie życie fizyczne lecz życie, które jest wyłącznie własnością Boga i jest nieśmiertelne. Słowo, które było u Boga i Bogiem było ono Słowo, posiadało w sobie życie. A życie śmiertelne, fizyczne jest czymś, co otrzymuje każdy. Nie jest wieczne czy nieśmiertelne bowiem Bóg, Dawca życia, zabiera je z powrotem. Człowiek nie posiada kontroli nad swoim życiem. Lecz życie Chrystusa nie było pożyczone. Nikt nie może zabrać tego życia od Niego. “Złożyłem je sam od siebie”, powiedział. W Nim było życie, oryginalne, nie pożyczone, nie otrzymane od męża. I takie życie nie jest w człowieku wrodzone. To [życie duchowe] można posiadać wyłącznie poprzez Chrystusa. Mar 302.4
Nosząc ludzką naturę Chrystus był uzależniony od Wszechmogącego w kwestii swojego życia. W swoim człowieczeństwie uchwycił się boskości Boga a przywilej uczynienia tego samego posiada każdy członek rodziny ludzkiej. Jeżeli żałujemy naszych występków i przyjmujemy Chrystusa jako Dawcę życia, stajemy się jedno z Nim a nasza wola doprowadzana jest do harmonii z wolą Bożą. Stajemy się współuczestnikami życia Chrystusa, które jest wieczne. Wywodzimy nieśmiertelność od Boga przez otrzymanie życia Chrystusa bowiem w Chrystusie zamieszkuje cała pełnia Boga cieleśnie. Życie to jest duchowym zjednoczeniem i współpracą tego co boskie z tym co ludzkie. Mar 302.5
Chrystus stał się jednym ciałem z nami abyśmy mogli stać się jednym duchem z Nim. To właśnie przez to zjednoczenie mamy wyjść z grobu — nie tylko jako objawienie mocy Chrystusa lecz ponieważ przez wiarę Jego życie stało się naszym. Ci, którzy widzą Chrystusa w Jego prawdziwym charakterze i przyjmują Go do serca, posiadają życie wieczne. To poprzez Ducha Bożego zamieszkuje w nas Chrystus, a Duch Boży przyjmowany w sercu przez wiarę, jest początkiem życia wiecznego. Mar 302.6