“Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.” Jana 1,29. Mar 117.1
Jan z natury posiadał błędy i słabości, które są udziałem ludzi, lecz dotknięcie boskiej miłości odmieniło go. Gdy po rozpoczęciu się służby Chrystusa uczniowie Jana przyszli do niego ze skargą że wszyscy ludzie idą za nowym Nauczycielem, Jan pokazał jak jasno rozumie swój związek z Mesjaszem i jak radośnie wita tego, dla którego przygotował drogę. Mar 117.2
“Nie może nic wziąć człowiek jeśliby mu nie było dane z nieba. Wy sami jesteście mi świadkami żem powiedział: Nie jestem ja Chrystus ale żem posłany przed Nim, przetoż to wesele moje wypełnione jest. On musi róść a mnie musi ubywać.” Jana 3,27-30. Mar 117.3
Patrząc z wiarą na Odkupiciela Jan wzniósł się na wyżyny samozaparcia. Nie pragnął przyciągać ludzi do siebie lecz wznieść ich myśli coraz wyżej aż spoczną na Baranku Bożym. On sam był tylko głosem wołającego na puszczy. Teraz z radością się ściszył i wycofał z widowni ażeby oczy wszystkich mogły zwrócić się w stronę Światłości życia. Mar 117.4
Ci, którzy są wierni swojemu powołaniu jako zwiastunów dla Boga, nie będą szukali honorów dla siebie. Miłość do samego siebie zostanie pochłonięta przez miłość do Chrystusa. Poznają że ich pracą jest głoszenie tak jak czynił to Jan Chrzciciel: “Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.” Jana 1,29. Uniosą w górę Jezusa, wtedy wraz z Nim ludzkość zostanie podniesiona w górę. Dusza proroka pozbawiona własnego ja, przepełniona była światłością Bożą, “dał świadectwo chwały Zbawiciela”. Tę chwałę Chrystusa mają dzielić wszyscy uczniowie Chrystusa. Zbawiciel mógł powiedzieć: “Nie szukam woli mojej ale woli tego, który mię posłał, Ojca”. Możemy otrzymać światłość z nieba tylko wtedy gdy chętnie wyrzeczemy się samych siebie. Możemy dostrzec charakter Boży i przyjąć Chrystusa wiarą tylko wtedy gdy zgodzimy się oddać w niewolę każdą myśl pod posłuszeństwo Chrystusa. Wszystkim, którzy to czynią daje Ducha Świętego nie pod miarą. W Chrystusie “mieszka wszystka zupełność Bóstwa cieleśnie. I jesteście w nim dopełnieni.” Kolosan 2,9.10. Mar 117.5