Droga Siostro:
Współczujemy ci w twojej żałobie i wdowieństwie. Przeszłam przez teren, po którym ty obecnie podróżujesz i wiem, co to oznacza. Jak wiele smutku jest w naszym świecie! Jak wiele żalu! Jak wiele płaczu! Niedobrze jest mówić do pogrążonych w żałobie: “Nie płacz, nie jest właściwym płakać”. Takie słowa zawierają w sobie mało pocieszenia. Nie ma grzechu w płakaniu. Ci, którzy odeszli, cierpieli przez lata z powodu słabości i bólu, jednak nie ociera to łez z naszych oczu. WP2 246.4
Nasi umiłowani umarli. Ich rachunki z Bogiem są zapieczętowane. Lecz podczas gdy śmierć uważamy za rzecz poważną i uroczystą, powinniśmy uważać życie za rzecz dużo bardziej uroczystą. Każdy dzień życia obładowany jest obowiązkami, które musimy ponieść. Nasze osobiste zainteresowania, nasze słowa, nasze działania, wywierają wpływ na tych, którzy są z nami związani. Mamy znaleźć pocieszenie w Jezusie Chrystusie. Drogi Zbawiciel! On był zawsze wzruszony ludzką niedolą... Przylgnij do Źródła twojej siły. — Letter 103, 1898. WP2 246.5