[W tym przypadku brat L. zostawił swoją żonę i rodzinę, i podróżował po dalekim kraju, powierzając ojcu żony zapewnienie im wsparcia. Jego żona w swoim czasie wystąpiła o rozwód z racji porzucenia. Zanim udzielono rozwodu, zaczął on kierować swoje uczucia do tej młodej kobiety, do której adresowane było to poselstwo. — Kompilatorzy.]
Rozważałam sprawę twojego związku z L. i nie mam żadnej innej rady niż ta, której udzieliłam. Uważam, że nie masz moralnego prawa do poślubienia L.; on nie ma moralnego prawa do poślubienia ciebie. Porzucił swoją żonę po tym, gdy wielce ją sprowokował. Porzucił tę, której przyrzekł przed Bogiem, że będzie ją kochał i pielęgnował dopóki oboje będą żyli. Zanim jeszcze otrzymała rozwód, gdy była jego prawowitą żoną, porzucił ją na trzy lata, a potem porzucił ją w sercu i wyraził swoją miłość do ciebie. Sprawa ta była załatwiana w dużym stopniu pomiędzy tobą a żonatym mężczyzną, gdy był on prawnie związany z żoną, którą poślubił, która ma z nim dwoje dzieci. WP2 320.2
Nie widzę w Piśmie Świętym ani odrobiny pobłażliwości danej komukolwiek z was, by zawrzeć małżeństwo, mimo że jego żona jest rozwiedziona. Przez to, że ją sprowokował, to w dużej mierze jego własny sposób działania doprowadził do tego rezultatu i nie widzę w jakimkolwiek bardziej przychylnym świetle, by miał on legalne prawo połączyć swoje interesy z twoimi ani abyś ty mogła połączyć swoje interesy z jego... WP2 320.3
Jestem zdumiona, że choć przez chwilę pomyślałaś o takiej rzeczy i ulokowałaś swoje uczucia w żonatym mężczyźnie, który zostawił swoją żonę i dzieci w takich okolicznościach. Radzę ci, abyś wyłożyła swoje myśli i plany dotyczące tej sprawy, takimi jakimi one są przed naszymi odpowiedzialnymi braćmi, abyś mogła otrzymać ich radę i pozwoliła im, aby wykazali ci z prawa Bożego błąd, w który wpadłaś. Oboje złamaliście prawo nawet myśląc o tym, że możecie zjednoczyć się w małżeństwie. Powinnaś odeprzeć tę myśl, gdy po raz pierwszy się nasunęła. — Letter 14, 1895. WP2 321.1