Gdy Duch Święty działa na ludzkie umysły, wtedy wszelkie nieistotne narzekania i oskarżenia między człowiekiem a jego bliźnim zostaną odrzucone. Jasne promienie Słońca Sprawiedliwości zaświecą w komnaty umysłu i serca. W naszym uwielbianiu Boga nie będzie różnicy między bogatymi a biednymi, białymi a czarnymi. Wszelkie uprzedzenia znikną. Gdy zbliżamy się do Boga, będziemy to robili jako jedno braterstwo. Jesteśmy pielgrzymami i przychodniami zdążającymi do lepszego, niebiańskiego kraju. Tam skończy się wszelka pycha, wszelkie oskarżenia i wszelkie zwodzenie samych siebie. Wszelkie maski zostaną odłożone na bok, a my “ujrzymy go takim, jakim jest”. Tam w naszych pieśniach podejmiemy natchnione tematy, a chwała i dziękczynienie popłyną do Boga. — The Review and Herald, 24 październik 1899 (s. 677). WP2 461.2