Για όσους θέλουν να επανακτήσουν ή να διατηρή-σουν την υγεία τους τα ακόλουθα λόγια της Γραφής περιέχουν ένα μάθημα: «Μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία, αλλά πληρούσθε δια του Πνεύματος. » (Εφ. 5:18.) Η πραγματική θεραπεία και η αναζωογόνηση του σώματος και της ψυχής δεν επιτυγχάνεται με τη διέγερση ή με τη λησμονιά που επιφέρουν τα αφύσικα και ανθυγιεινά τονωτικά, ούτε με την ικανοποίηση των κατωτέρων ορέξεων και παθών. ZY 220.1
Πολλοί από τους ασθενείς δεν πιστεύουν ούτε στο Θεό ούτε καμία ελπίδα έχουν. Υποφέρουν από ανικανοποίη-τους πόθους, ατίθασα πάθη και από την επίκριση της ίδιας τους της συνείδησης. Χάνουν αυτή την προσωρινή ζωή και ούτε έχουν βλέψεις για τη μέλλουσα. Εκείνοι που ασχολούνται με την περιποίησή τους, ας μη νομίσουν ότι ωφελούν τους ασθενείς αυτούς με το να τους επιτρέπουν ανόητες και επιβλαβείς απολαύσεις. Αυτές ακριβώς τους κατάντησαν εκεί όπου έφθασαν. Η ψυχή που τις ορέγεται θα εξακολουθεί να τις ορέγεται όσο επιζητεί να βρίσκει ικανοποίηση σ’ αυτές. Αυτοί που πίνουν από την πηγή της φίλαυτης απόλαυσης έχουν αποπλανηθεί. Συγχέουν την επιθυμία με το σθένος και όταν η έξαψη περάσει, μένουν ανικανοποίητοι και καταλαμβάνονται από μελαγχολία. ZY 220.2
Η ενοικούσα ειρήνη, η πραγματική ανάπαυση του πνεύματος έχουν μία και μοναδική Πηγή. Αυτό εννοεί ο Χριστός όταν λέγει: «Έλθετε προς Με πάντες οι κοπιώντως και πεφορτισμένοι, και Εγώ θέλω σας αναπαύσει.» (Ματθ. 11:28.) «Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την Εμήν δίδω εις εσάςουχί καθώς ο κόσμος δίδει σας δίδω Εγώ.» (Ιωάν. 14:27.) Η ειρήνη αυτή δεν είναι κάτι που χορηγείται ανεξάρτητα από Αυτόν. Συνυπάρχει μέσα στο Χριστό και μόνο όταν δεχόμαστε Εκείνον μπορούμε να την αποκτήσομε. ZY 221.1
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής. Εκείνο που πολλοί χρειάζονται είναι να αποκτήσουν μία πληρέστερη κατανόησή Του. Πρέπει να διδαχθούν με υπομονή και καλοσύνη αλλά και με ειλικρίνεια πως μπορεί ολόκληρη η ύπαρξη να παραδοθεί απροκάλυπτα στους θεραπευτικούς παράγοντες του Ουρανού. Όταν οι ηλιαχτίδες της αγάπης του Θεού φωτίζουν τους σκοτεινούς θαλάμους της ψυχής, η αδιάκοπη ανησυχία και η δυσαρέσκεια θα σταματήσουν. Η χαρά και η ικανοποίηση θα προσδώσουν διαύγεια στο μυαλό και υγεία και ζωτικότητα στο σώμα. ZY 221.2
Ζούμε μέσα σ’ ένα βασανισμένο κόσμο. Δυσκολίες, δοκιμασίες και θλίψεις μας περιμένουν καθ ', όλη την οδοιπορία μας προς την επουράνια κατοικία μας. Υπάρχουν όμως πολλοί που διπλασιάζουν τα βάρη της ζωής με το να προβλέπουν διαρκώς στενοχώριες. Όταν συναντούν αντιξοότητες και απογοητεύσεις νομίζουν ότι τα πάντα θα καταρρεύσουν, ότι δεν υπάρχει χειρότερη μοίρα από τη δική τους, και ότι οπωσδήποτε μια μέρα θα καταντήσουν δυστυχείς. Έτσι γίνονται αξιοθρήνητοι οι ίδιοι και πλακώνουν με τη σκιά της απαισιοδοξίας τους όλους τους άλλους γύρω τους. Βαριούνται και τη ζωή τους ακόμη. Αυτά όμως δεν πρέπει να γίνονται. Απαιτείται επίμονη από μέρους τους προσπάθεια για να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται. Η αλλαγή όμως αυτή μπορεί να γίνει. Η ευτυχία τους, τόσο στην πρόσκαιρη αυτή ζωή όσο και στη μέλλουσα, εξαρτάται από τη συγκέντρωση της σκέψης τους γύρω από χαρούμενα θέματα. Ας αποσπάσουν το βλέμμα μακριά από τη σκοτεινή αυτή εικόνα που είναι το αποκύημα της φαντασίας τους και ας το προσηλώσουν στα αγαθά τα οποία ο Θεός σκορπά στο διάβα τους στα αόρατα και αιώνια αγαθά. ZY 221.3
Για την κάθε δοκιμασία ο Θεός χορηγεί βοήθεια. Όταν οι Ισραηλίτες οδοιπορώντας στην ερημιά έφθασαν στα πικρά νερά της Μαρά, ο Μωυσής βόησε τότε τον Κύριο. Ο Κύριος δεν προμήθευσε κανένα καινούργιο μέσο θεραπείας. Επέστησε την προσοχή σε κάτι το ευπρόσιτο. Ένας θάμνος, δημιούργημα δικό Του, έπρεπε να ριχθεί στην πηγή για να καθαρίσει και να γλυκάνει το νερό. Όταν έγινε αυτό ο λαός ήπιε το νερό και δροσίσθηκε. Σε κάθε δοκιμασία, αν Τον αναζητήσουμε, ο Χριστός θα μας δώσει βοήθεια. Τα μάτια μας θα ανοίξουν για να διακρίνουμε τις υποσχέσεις της θεραπείας όπως βρίσκονται καταχωρημένες στο λόγο Του. Το Άγιο Πνεύμα θα μας διδάξει πως να ιδιοποιούμαστε κάθε ευλογία ώστε να επενεργεί σαν αντίδοτο στη λύπη. Για κάθε πικρό καθίζημα που φθάνει στα χείλη μας θα βρούμε ένα κλαρί θεραπείας. ZY 222.1
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο μέλλον με τα δύσκολα προβλήματά του να κάνει τις καρδιές μας να λιγοψυχούν, τα γόνατά μας να τρέμουν, τα χέρια μας να αδρανούν. «Ας πιασθή από της δυνάμεώς Μου,» λέγει ο Παντοδύναμος, «δια να κάμη ειρήνην μετ’ Εμού• και θέλει κάμει μετ’ Εμού ειρήνην.» (Ησ. 27:5.) Εκείνοι που παραχω-ρούν τη ζωή τους στην καθοδήγησή Του και στην υπηρεσία Του δεν θα βρεθούν ποτέ σε μια θέση για την οποία να μη έχει κάνει πρόβλεψη. Οποιαδήποτε είναι η κατάστασή μας, εάν είμαστε εκτελεστές του λόγου Του, έχουμε έναν Οδηγό για να μας υποδείξει το δρόμο μας. Οποιαδήποτε η αμηχανία μας, έχουμε έναν ασφαλή Σύμβουλο. Οποιαδήποτε η λύπη μας, το πένθος μας, η μοναξιά μας, έχουμε ένα συμπονετικό Φίλο. ZY 222.2
Αν τύχει και παραδρομήσουμε από άγνοια, ο Σωτήρας δεν μας εγκαταλείπει. Δεν πρέπει ποτέ να νοιώθουμε ότι είμαστε μόνοι. Οι άγγελοι είναι σύντροφοί μας. Ο Παράκλητος τον οποίο ο Χριστός υποσχέθηκε να στείλει στο όνομά Του παραμένει μαζί μας. Στο δρόμο που οδηγεί στην Πόλη του Θεού δεν υπάρχουν δυσκολίες να μη μπορούν να υπερνικηθούναπόεκείνους που εμπιστεύονται Αυτόν. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι που να μη μπορούν να αποφύγουν. Δεν υπάρχει καμία θλίψη, καμία αδικία, καμία ανθρώπινη αδυναμία για τη θεραπεία της οποίας ο Θεός να μην έχει προβλέψει. ZY 223.1
Κανείς δεν πρέπει να πέφτει στην απογοήτευση και στην απόγνωση. Ο Σατανάς ενδέχεται να σε πλησιάσει με το σκληρό υπαινιγμό: « Η κατάστασή σου είναι απελπιστική. Δεν υπάρχει για σένα γιατρειά. » Και όμως υπάρχει για σένα ελπίδα στο Χριστό. Ο Θεός δεν μας ζητάει να νικήσουμε με τη δική μας δύναμη. Μας ζητάει να έρθουμε πλησιέστερα σ’ Αυτόν. Κάτω από οποιεσδήποτε δυσκολίες αγωνιζόμαστε, οι οποίες καταβάλλουν την ψυχή και το σώμα, Εκείνος περιμένει να μας απελευθερώσει. ZY 223.2
Εκείνος που περιέβαλλε την ανθρωπότητα, ξέρει πως να συμπονεί τα βάσανα της ανθρωπότητας. Ο Χριστός όχι μόνο γνωρίζει την κάθε ψυχή και τις ιδιαίτερες ανάγκες της ψυχής αυτής, αλλά γνωρίζει επίσης και όλες τις περιστάσεις που ερεθίζουν και σκοτίζουν το πνεύμα. Τείνει το χέρι με σπλαχνική τρυφερότητα σε κάθε τέκνο Του που υποφέρει. Παραπάνω λυπάται και συμπαθεί αυτούς που υποφέρουν περισσότερο. Συγκινείται όταν διαισθάνεται τις αδυναμίες μας και θέλει να εναποθέτουμε τις αμηχανίες και τις ενοχλήσεις μας στα πόδια Του και να τις αφήσουμε εκεί. ZY 223.3
Δεν είναι φρόνιμο να συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να λεπτολογούμε πάνω στα αισθήματά μας. Αν κάνουμε έτσι, ο εχθρός θα παρουσιάσει δυσκολίες και πειρασμούς που αδυνατούν την πίστη και νεκρώνουν το θάρρος. Με το να συγκεντρωνόμαστε τόσο πολύ στα συναισθήματά μας και να υποχωρούμε μπροστά σε αυτά, υποθάλπουμε την αμφιβολία και περιπλεκόμαστε σε αμηχανίες. Πρέπει να βλέπουμε μακριά από τον εαυτό μας στον Ιησού Χριστό. ZY 224.1
Όταν πειρασμοί σας επιτίθενται, όταν φροντίδες, αμηχανίες και απαισιοδοξία φαίνονται να περικυκλώνουν την ψυχή σας, στραφείτε προς το μέρος εκείνο όπου είχατε τελευταία φορά δει το φως. Επαναπαύεσθε στην αγάπη του Χριστού και στην προστατευτική φροντίδα Του. Όταν η αμαρτία αγωνίζεται να υπερισχύσει στην καρδιά, όταν οι τύψεις πιέζουν την ψυχή και βαραίνουν τη συνείδηση, όταν η απιστία σκοτίζει το νου, μη ξεχνάτε ότι η χάρη του Χριστού αρκεί για να καθυποτάξει την αμαρτία και να διαλύσει το σκότος. Ερχόμενοι σε επικοινωνία με το Σωτήρα, εισερχόμαστε στον τομέα της ειρήνης. ZY 224.2