«Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» (Γαλ. 6:10.) ZY 173.2
Κατά μία ιδιαίτερη έννοια, ο Χριστός ανέθεσε στην Εκκλησία Του το καθήκον της φροντίδας για τα μέλη της που χρειάζονται βοήθεια. Επιτρέπει να βρίσκονται οι φτωχοί μέσα στα πλαίσια της κάθε εκκλησίας. Αυτοί πάντοτε θα υπάρχουν μεταξύ μας και ο Κύριος θέτει την προσωπική ευθύνη της φροντίδας τους σε κάθε μέλος της εκκλησίας. ZY 173.3
Όπως τα μέλη μιας πραγματικής οικογένειας φροντίζουν το ένα το άλλο, φροντίζοντας τους αρρώστους, στηρίζοντας τους αδύνατους, διδάσκοντας τους αμαθείς, εκπαιδεύοντας τους άπειρους, έτσι πρέπει «οι οικείοι της πίστεως» να φροντίζουν γι’ αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη και παραμένουν χωρίς βοήθεια. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει αυτοί να παραμεληθούν. ZY 173.4