“Wtedy Danielowi została objawiona w nocnym widzeniu tajemnica, za co Daniel wysławiał Boga niebios”. Daniela 2,19. TC 176.1
Kiedy został wydany dekret nakazujący zgładzenie wszystkich mędrców w królestwie babilońskim, ponieważ nie umieli opowiedzieć i zinterpretować snu, jaki przyśnił się królowi, Daniel zaczął wołać do Pana. Prosił nie tylko o wytłumaczenie snu, ale także o przedstawienie jego treści. (...) TC 176.2
Mędrcy drżeli z przerażenia. Oznajmili królowi, że jego prośba jest nierozsądna, gdyż czegoś takiego nie można żądać od człowieka. Król wpadł we wściekłość i zachował się jak człowiek, który ma władzę, ale nie potrafi panować nad emocjami. Postanowił, że wszyscy mają zostać straceni, a ponieważ Daniel i jego towarzysze zaliczali się do ich grona, oni także mieli podzielić ich los. (...) TC 176.3
Daniel przyszedł przed oblicze króla i poprosił o możliwość przedłożenia całej sprawy Panu wszechświata, od którego decyzji nie będzie już odwołania. Kiedy jego prośba została spełniona, przedstawił sprawę swoim towarzyszom, którzy wraz z nim czcili prawdziwego Boga. Sprawę starannie rozważono i wszyscy czterej na kolanach błagali Boga, aby dał im moc i mądrość w tej wielkiej potrzebie. (...) Z serdeczną skruchą powierzyli tę sprawę wielkiemu Sędziemu ziemi. To było wszystko, co mogli uczynić. (...) TC 176.4
Daniel modlił się: “Ciebie, Boże moich ojców, chwalę i wysławiam, bo mi dałeś mądrość i moc, a teraz oznajmiłeś mi, o co cię prosiliśmy; oznajmiłeś nam sprawę króla”. (...) Daniel był przeniknięty duchem Jezusa Chrystusa, więc błagał o ocalenie dla mędrców babilońskich. Naśladowcy Chrystusa nie mają cech szatana i nie cieszą się ze smutku i ucisku Bożych stworzeń. Mają oni ducha swego Mistrza, który “przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zginęło”. (...) TC 176.5
“Wtedy Arioch śpiesznie wprowadził Daniela do króla i tak rzekł do niego: Znalazłem męża wśród wygnańców judzkich, który wyłoży królowi sen”. (...) Z całą pokorą umysłu Daniel wyznał, iż mądrość nie należy do niego, ale do Boga, który jest w niebie, a wizja została mu objawiona ze względu na sługi Boże oraz po to, by król poznał myśli swego serca. — Letter 90, 1894. TC 176.6