“Jeśli jesteś Synem Bożym, spraw, by te kamienie stały się chlebem. (...) Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół”. Łukasza 4,3-9. TC 202.1
Na pustyni kuszenia bogactwa świata zostały przedstawione naszemu Panu jako łapówka. Szatan nie przyszedł do Niego ze swoimi pokusami dopóty, dopóki Jego ludzka natura nie została osłabiona i rozpaczliwie potrzebował jedzenia. (...) TC 202.2
Człowieczeństwo Chrystusa wzdrygało się przed tym, co Go czekało na pustyni. Jednak przyszedł na świat, aby spotykając się z szatanem mógł wydrzeć z rąk uzurpatora dziedzictwo Pańskie. (...) TC 202.3
Szatan wiedział, że nadeszła chwila osobistej walki między nim, księciem ciemności, i Księciem życia. Postanowił zwyciężyć Chrystusa na gruncie Jego fizycznej słabości. Dowód, jakiego szatan żądał, wymagał od Chrystusa zaakceptowania wątpliwości i postąpienia zgodnie z nią. Gdyby Jezus dał szatanowi dowód, jakiego ten się domagał, pokazałby, że podziela jego wątpliwości. Gdyby Chrystus przystał na sugestię szatana, jego szatańska mość nadal mówiłby: Pokaż mi znak, abym mógł uwierzyć, że jesteś Synem Bożym. Jednak Chrystus nie zamierzał dawać ani jednego znaku, którego domagał się szatan. Czyniąc cud dla siebie Chrystus pokazałby, że nie w pełni ufa Bogu, ale znakiem większym niż wszelkie cuda jest niezłomne poleganie na słowach: “Tak mówi Pan”. To jest znak, któremu nikt nie może zaprzeczyć. (...) TC 202.4
Jakże zręcznie podszedł szatan Ewę w Edenie! “Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?” Każde słowo, które powiedział, było prawdą, ale sposób, w jaki je wypowiedział, zawierał skrywaną pogardę dla Słowa Bożego. W pozornie prawdziwych słowach szatana było ukryte zaprzeczenie Bożej wiarygodności. Zwodziciel starał się wpoić w umysł Ewy myśl, że Bóg nie uczyni tego, co zapowiedział, gdyż zakazując ludziom spożywania tak pięknego owocu postąpiłby wbrew swojej miłości i współczuciu dla nich. TC 202.5
Na pustyni usiłował wzbudzić w Chrystusie swoje własne uczucia. “Jeśli jesteś Synem Bożym”. W ten sposób chciał Mu przekazać swoje wątpliwości. (...) Czyżby Bóg tak traktował własnego Syna? (...) TC 202.6
Niektórzy są kuszeni, by nie ufać Bogu i wątpić w Jego miłość. (...) Ludzie ci stają się zdrajcami, buntownikami przeciwko Bogu i ulegają pokusom tego, którego wybierają jako swojego przywódcę. Stają się medium szatana, pośrednikami, przy pomocy których sieje on w umysłach kolejnych osób wątpliwości i niewiarę. — Letter 3, 1897. TC 202.7