“I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej”. Łukasza 4,24. TC 243.1
Z jakże wielkim zainteresowaniem niebiańscy aniołowie i mieszkańcy nieupadłych światów obserwowali walkę, kiedy Chrystus wystąpił w obronie prawa. Nie tylko dla naszego świata, ale dla całego wszechświata ten bój został raz na zawsze rozstrzygnięty. Sprzymierzone moce ciemności czekały na okazję, by powstać i zatriumfować nad bosko-ludzkim Zastępcą i Odkupicielem ludzkości, a pierwszy odstępca już nie mógł się doczekać, by wznieść okrzyk zwycięstwa i przejąć na zawsze niepodzielne panowanie nad światem i ludźmi. Jednak szatan zdołał zranić Go zaledwie w piętę, nie był w stanie tknąć Jego głowy. Teraz zrozumiał, że jego prawdziwy charakter został wyraźnie objawiony przed mieszkańcami nieba, a niebiańskie istoty i mieszkańcy innych światów z pełnym przekonaniem stanęli po stronie Boga. Zrozumiał, że jego perspektywy na przyszłość zostały zniszczone, a jego koniec przypieczętowany. Człowieczeństwo Chrystusa na zawsze rozstrzygnęło spór. (...) TC 243.2
Co skłoniło Jego własny naród do okazania Mu tak wielkiej pogardy? Otóż Żydzi oczekiwali ziemskiego księcia, który wyzwoli ich z mocy okupantów — zgodnie z Bożą zapowiedzią — panujących nad nimi z powodu ich nieposłuszeństwa Bożym przykazaniom i porzucenia drogi Pańskiej. Żydzi chełpili się, że król Izraela, gwiazda z Judy, położy kres ich poniżeniu i uczyni ich królestwem kapłanów. TC 243.3
Jednak nie brak zaszczytów, bogactwa i chwały skłonił Żydów do odrzucenia Jezusa. Słońce Sprawiedliwości jaśniejące wśród moralnych ciemności tak wyraźnymi promieniami objawiało różnice między grzechem a świętością, czystością a skażeniem. Jednak wielu nie chciało tego światła. (...) TC 243.4
Chrystus spełnił to, co zapowiedział jako swoje dzieło. Chorzy byli leczeni, opętani przez demonów uwalniani, trędowaci i paralitycy uzdrawiani. Niemi odzyskiwali mowę, głusi zaczynali słyszeć, umarli byli przywracani do życia, a ubogim głoszono ewangelię. (...) Każdy cud dokonywany przez Jezusa przekonywał Żydów o Jego prawdziwym charakterze, zgodnym z tym, co o Mesjaszu było napisane w proroctwach, ale ci, którzy nie przyjęli światła z nieba, utwierdzali się w swoim buncie i odrzucali wszelkie dowody. (...) TC 243.5
Nauki Chrystusa przekazane w słowach i czynach były zasiewem, o który później mieli zatroszczyć się Jego uczniowie. — Manuscript 143, 1897. TC 243.6