“A strażnicy zadrżeli przed nim ze strachu i stali się jak nieżywi”. Mateusza 28,4. TC 285.1
Gdzie się podziali rzymscy strażnicy? Dano im ujrzeć potężnego anioła, który niegdyś śpiewał pieśń chwały przy narodzeniu Chrystusa. Ten anioł śpiewał teraz pieśń wywyższającą miłość Zbawcy. (...) TC 285.2
Kiedy niebiańskie zastępy zniknęły im z oczu, żołnierze powstali i szybko wybiegli z ogrodu. Potykając się i zataczając jak pijani, pobladli i z oczami pełnymi przerażenia opowiadali napotkanym przechodniom, co się stało. Posłańcy szybko zanieśli nowinę kapłanom i przywódcom, opowiadając wszystko, co usłyszeli od żołnierzy. Strażnicy udali się najpierw do Piłata, ale kapłani i przywódcy posłali po nich i wezwali ich na spotkanie. Twardzi rzymscy żołnierze przedstawiali dziwny widok, gdy składali świadectwo o zmartwychwstaniu Chrystusa i tych, których wywiódł On z grobu jako Ten, który ma moc dawać życie. (...) TC 285.3
Nie mieli czasu nic wymyślić, więc mówili prawdę. Sądzili, że ich prawdomówność spodoba się takim sprawiedliwym i pobożnym ludziom, którzy ich wynajęli. Jednak przywódcy dalecy byli od zadowolenia z tego, co usłyszeli. (...) TC 285.4
Przekupili żołnierzy, aby opowiedzieli nieprawdę. Zagwarantowali im, że jeśli ta sprawa dotrze do Piłata, czego z pewnością nie dało się uniknąć, sami wezmą na siebie odpowiedzialność za postępowanie żołnierzy, którzy opuścili swój posterunek. Następnie przekupili samego Piłata, aby zachował milczenie. Co więcej sporządzili fałszywy raport, który, wysłali do wszystkich części kraju. (...) TC 285.5
Wielu uwierzyło w Jezusa, gdy widzieli niesamowite znaki towarzyszące Jego śmierci. Pamiętali głos, który dało się słyszeć u stóp krzyża wśród zamieszania i hałasu: “A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym”. (...) Oczy wszystkich zwróciły się na miejsce, z którego rozległ się ten głos. Kto to powiedział? Był to rzymski setnik, pogański żołnierz, bałwochwalca. (...) TC 285.6
Co tak oświeciło i przekonało tych ludzi, iż wyznali swoją wiarę w Jezusa? To zachowanie Jezusa i Jego milczenie wobec okrutnych tortur tak do nich przemówiło. (...) W tym zmaltretowanym, posiniaczonym, poszarpanym ciele wiszącym na krzyżu setnik rozpoznał Syna Bożego. — Manuscript 115, 1897. TC 285.7