“I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój, bo widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu”. 1 Mojżeszowa 7,1. TC 55.1
Noemu polecono budować arkę w celu ratowania go i jego rodziny. Bóg powiedział do niego: “Widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu”. 1 Mojżeszowa 7,1. Czytamy także, iż “Noe chodził z Bogiem”. 1 Mojżeszowa 6,9. Nie zastanawiał się: “Co pomyślą o mnie ludzie, gdy zacznę budować statek na suchym lądzie?” Uwierzył w to, co Bóg mu powiedział i zabrał się do pracy zgodnie ze światłem i planem, jakie Bóg mu dał. Musiał zatrudnić sporo cieśli, by pomogli mu w wielkim dziele budowania arki, a wielu z tych ludzi uwierzyło. Jednak większość ludzi w czasach Noego trwała w niewierze i straszliwie z niego drwiła. Ludzie ci z całego serca wyśmiewali pomysł budowania wielkiego statku na suchym lądzie. TC 55.2
W owym czasie powierzchnia ziemi wyglądała niemal tak samo jak podczas stworzenia, choć zaszły pewne zmiany. Ludzie patrzyli więc na wyniosłe drzewa i cudowne Boże dzieła stworzenia w przyrodzie, i mówili: “Niemożliwe, by Bóg miał zniszczyć to wszystko”. To, co widzieli i co podpowiadał im rozum robiło na nich większe wrażenie niż niebiańskie poselstwo zwiastowane przez Noego, który trwał wiernie jako Boży świadek dla współczesnych mu ludzi. TC 55.3
Abel, Henoch i Noe byli ludźmi dającymi dobry przykład mieszkańcom starego świata. Wszyscy musieli przejść próbę wierności prawu Bożemu. Czy będą posłuszni Bogu i uczynią to, co On im nakazał, czy też będą nieposłuszni i doświadczą skutków nieposłuszeństwa? Gdyby Noe był podobny do współczesnych nam ludzi, którzy mówią: “Wierzyć, wierzyć; wystarczy tylko wierzyć”, nie potępiłby świata. Jednak Noe miał prawdziwą wiarę, która działa. Swoją wiarą i czynami zaświadczył wobec ludzi, iż wierzy Bogu. Gdyby zatrzymał się i powiedział: “Nie mogę budować tej arki, bo ludzie uznają mnie za szaleńca, gdy zobaczą, że buduję statek na lądzie”, wówczas nie wywarłby żadnego dobrego wpływu na swoich bliźnich. Jednak Noe uwierzył w to, co powiedział Bóg i okazał to w swoim postępowaniu. TC 55.4
Uznano go za człowieka niespełna rozumu; wyśmiewano go i szydzono z niego, ale on nie przestawał budować arki zgodnie z Bożymi zaleceniami. Kiedy ostatnie poselstwo Noego zostało przekazane zepsutemu światu, kiedy stał przed tłumem ludzi i ogłaszał ostrzeżenie, ludzie odwrócili się od niego i po raz kolejny wyśmiali. Dzień po dniu słyszeli modlitwy Noego wznoszone do Boga za nimi i widzieli, jak jego serce wzbierało współczuciem dla nich, gdy ostrzegał ich po raz ostatni. — Manuscript 86, 1886. TC 55.5