“Patrzcie! Pan dał wam sabat. Dlatego daje wam też dnia szóstego chleb na dwa dni. Zostańcie każdy na swoim miejscu, niechaj nikt w siódmy dzień nie opuszcza swego miejsca. Odpoczywał więc lud dnia siódmego”. 2 Mojżeszowa 16,29.30. TC 110.1
Zanim prawo zostało nadane na Synaju, Bóg czynił cud każdego tygodnia, by uświadomić ludowi świętość sabatu. Spuszczał mannę z nieba jako pokarm dla nich i każdego dnia zbierali ją, ale szóstego dnia zbierali dwa razy więcej niż zwykle, zgodnie z zaleceniem Mojżesza. (...) TC 110.2
“Synowie izraelscy jedli mannę czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi kanaanejskiej”. 2 Mojżeszowa 16,35. Tym sposobem, każdego tygodnia przez czterdzieści lat Bóg czynił cud dla ludu, by pokazać, że Jego sabat jest świętym dniem. TC 110.3
Bóg polecił, by Izraelici zbudowali przybytek, w którym będą Go czcili podczas swojej wędrówki po pustyni. Z nieba nadszedł rozkaz, iż przybytek ma być zbudowany niezwłocznie. Z uwagi na świętość tej pracy i zalecony pośpiech, niektórzy twierdzili, że należy pracować przy budowie przybytku także w sabat, tak samo jak w inne dni tygodnia. Chrystus usłyszał tę propozycję i stwierdził, iż ludzie są w wielkim niebezpieczeństwie usprawiedliwiając pracę w sabat tym, że szybciej dokończą budowę. TC 110.4
Wówczas to dotarło do nich słowo: “Zaiste przestrzegać będziecie sabatów moich”. 2 Mojżeszowa 31,13. Choć praca przy świątyni miała być prowadzona szybko i sprawnie, to jednak sabat nie był przeznaczony na pracę. Nawet praca w domu Pańskim nie usprawiedliwia łamania nakazu świętowania dnia Pańskiego. Bóg zazdrośnie strzeże uroczystego postanowienia upamiętniającego Jego stwórcze dzieło. TC 110.5
Sabat jest znakiem między Bogiem a Jego ludem. Jest świętym dniem danym nam przez Boga jako czas, w którym odpoczywamy i rozmyślamy o świętych sprawach. Bóg postanowił, żeby był zachowywany we wszystkich wiekach jako przymierze wieczne. (...) TC 110.6
Gdy siódmego dnia odpoczywamy od naszej pracy, świadczymy światu, że jesteśmy po Bożej stronie i staramy się żyć w całkowitej zgodzie z Jego przykazaniami. W ten sposób uznajemy Boga jako Władcę, który stworzył świat w sześciu dniach, a siódmego dnia odpoczął. (...) Prawdziwy sabat ma wrócić do swojego prawa jako Boży dzień odpoczynku. — Manuscript 77, 1900; The Review and Herald, 28 październik 1902. TC 110.7