“Albowiem współpracownikami Bożymi jesteśmy; wy rolą Bożą, budowlą Bożą jesteście”. 1 Koryntian 3,9. AN 159.1
Ta ilustracja przedstawia ludzki charakter, który ma być kształtowany stopniowo, punkt po punkcie. Każdego dnia Bóg pracuje nad swoją budowlą, systematycznie udoskonalając konstrukcję tak, by stała się świętym przybytkiem dla Niego. Człowiek ma współpracować z Bogiem starając się w Jego mocy stać się takim, jakim Bóg pragnie go mieć, opierając swoje życie na czystych, szlachetnych czynach. — The Review and Herald, 28 kwiecień 1910. AN 159.2
Człowiek działa i Bóg działa. Człowiek jest wezwany do podjęcia zdecydowanego wysiłku i użycia każdej zdolności w walce o nieśmiertelność, ale to Bóg sprawia, że takie działanie jest skuteczne. Bóg poniósł ogromne ofiary dla dobra ludzkości. Dokonał ogromnego dzieła, by zawrócić człowieka z drogi przestępstwa i grzechu i skierować go na drogę lojalności i posłuszeństwa, ale On nie czyni niczego sam, bez współpracy z rodzajem ludzkim. (...) Dzięki ustawicznemu wysiłkowi możemy stale odnosić zwycięstwo nad pokusami szatana. (...) AN 159.3
Nikt nie zostanie podniesiony w górę bez zdecydowanego, wytrwałego wysiłku ze swej strony. Wszyscy muszą się zaangażować w walkę toczącą się o nich. Osobiście jesteśmy odpowiedzialni za wynik tych zmagań. Nawet Noe, Daniel i Job, przy całej swej sprawiedliwości, nie byliby w stanie dopomóc komukolwiek innemu, tylko samym sobie. (...) AN 159.4
Często należy odrzucić wykształcenie i wychowanie całego życia, aby człowiek stał się uczniem w szkole Chrystusa. Nasze serca muszą się uczyć wierności wobec Boga. Mamy kształtować nawyki myślowe, które uzdolnią nas do odparcia pokusy. Musimy nauczyć się patrzeć w górę. Zasady Słowa Bożego — zasady wzniosłe jak niebo i trwałe jak wieczność — muszą być przez nas zrozumiane i stać się częścią naszego codziennego życia. Każdy czyn, każde słowo, każda myśl, mają być zgodne z tymi zasadami. AN 159.5
Cenne łaski Ducha Świętego nie są nabywane w jednej chwili. Odwaga, męstwo, cichość, wiara, niezachwiana ufność w zbawczą moc Bożą stają się udziałem człowieka w wyniku wieloletnich doświadczeń. Dzięki życiu pełnemu świętych starań i zdecydowanemu trwaniu przy tym co prawe, dzieci Boże zostają zapieczętowane w swym wiecznym przeznaczeniu. — The Review and Herald, 28 kwiecień 1910. AN 159.6