“Badaj mnie, Boże, i poznaj serce moje, doświadcz mnie i poznaj myśli moje! I zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady, a prowadź mnie drogą odwieczną!” Psalmów 139,23.24. AN 163.1
Niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że ich obowiązkiem jest panować nad myślami i wyobraźnią. Trudno skupić się, mając niezdyscyplinowany umysł, na wartościowym przedmiocie. Jednak jeśli myśli nie są właściwie ukierunkowane, uduchowienie nie może wzrastać. Umysł musi się zajmować sprawami świętymi i wiecznymi, gdyż w przeciwnym razie napełni się błahostkami. Zarówno siły intelektualne, jak i moralne muszą być poddane dyscyplinie, a wtedy (...) będą się rozwijać przez ćwiczenie. AN 163.2
Aby dobrze zrozumieć tę sprawę, musimy pamiętać, że nasze serca są z natury zdeprawowane, a my nie jesteśmy w stanie o własnych siłach obrać właściwego kierunku. Jedynie dzięki Bożej łasce, w połączeniu z najgorliwszymi wysiłkami z naszej strony, możemy osiągnąć zwycięstwo. Zarówno intelekt, jak i serce muszą być poświęcone służbie Bożej. Bóg ma prawo do wszystkiego, co jest w nas. — Counsels to Parents, Teachers and Students 544. AN 163.3
Niewielu wierzy, że ludzkość upadła tak nisko i tak jest do gruntu zepsuta, tak bardzo zbuntowana przeciwko Bogu, jak o tym czytamy w Słowie Bożym. (...) Kiedy umysł nie jest pod bezpośrednim wpływem Ducha Bożego, szatan może kształtować go dowolnie. Każdy tok rozumowania, nad którym uda mu się zapanować, sprowadzi na przyziemne tory. Umysł opanowany przez szatana jest zupełnie przeciwny Bogu w swych zapatrywaniach, poglądach, preferencjach i upodobaniach. Nie pociąga go to, co podoba się Bogu, ale lubuje się w tym, czego Bóg nienawidzi. (...) AN 163.4
Jeśli Chrystus będzie przebywał w naszym sercu, będzie także we wszystkich naszych myślach. Nasze najgłębsze myśli będą związane z Nim, Jego miłością i czystością. On będzie wypełniał wszystkie zakamarki umysłu. Nasze uczucia skupią się na Jezusie. Wszystkie nasze nadzieje i oczekiwania będą związane z Nim. Naszą największą radością będzie żyć życiem wiary w Syna Bożego, oczekując Jego przyjścia. On będzie naszą koroną radości. — Letter 8, 1891. AN 163.5
To ci, którzy nauczyli umysł radować się duchowymi sprawami mogą być przemienieni i ostoją się wobec czystości i niewyobrażalnej chwały nieba. — Testimonies for the Church II, 267. AN 163.6