“Kto wychodzi z płaczem, niosąc ziarno siewne, będzie wracał z radością, niosąc snopy swoje”. Psalmów 126,6. AN 331.1
Gdyby nasi bliźni umierali z braku chleba, bylibyśmy uznani za wyjątkowych egoistów, gdybyśmy nie pospieszyli im z pomocą w potrzebie. Wokół nas żyją ludzie, którzy nigdy nie zrozumieli Słowa Bożego. Giną z braku Chleba Żywota, a więc czy nie jest dowodem naszego wielkiego egoizmu to, że chowamy przed nimi święte prawdy, które poznaliśmy? (...) AN 331.2
Nasz niebiański Ojciec daje deszcz, rosę i słońce z nieba, by odświeżać kwiaty i dawać wzrost roślinom. Jednak człowiek ma także swoje zadanie do wykonania. Powinien przygotować glebę i zasiać ziarno, by mogło przynieść plon. Jeśli stanąłby z założonymi rękami i powiedział: “Niech sprawy biegną swoim torem. (...) Bóg da plon. On da słońce i deszcz z nieba, a więc nie muszę się o nic martwić”, to czy mógłby oczekiwać żniwa? Człowiek musi współpracować z Bogiem czyniąc to, co do niego należy w przygotowaniu gleby i zasianiu ziarna, a wtedy Bóg da plon. AN 331.3
Nasz niebiański Ojciec nie posłał aniołów z niebios, by ogłaszali ludzkości zbawienie. Otworzył przed nami cenne prawdy swego słowa i zaszczepił prawdę w naszych sercach, abyśmy mogli przekazywać ją tym, którzy jeszcze tkwią w ciemnościach. Jeśli rzeczywiście spróbowaliśmy cennych darów Bożych zawartych w Jego obietnicach, to mamy dzielić się tą wiedzą z bliźnimi. (...) AN 331.4
Mamy indywidualnie pracować, jakby spoczywała na nas wielka odpowiedzialność. Powinniśmy okazywać niestrudzoną energię, takt i gorliwość w tym dziele i nieść jego ciężar odczuwając niebezpieczeństwo zagrażające naszym sąsiadom i przyjaciołom. Powinniśmy pracować tak, jak pracował Chrystus. Mamy przedstawiać prawdę, która jest w Jezusie, aby krew ludzi nie znalazła się na naszych szatach. Jednocześnie mamy odczuwać całkowitą zależność i zaufanie do Boga, gdyż wiemy, że nie możemy nic uczynić bez Jego łaski i mocy, która nas wspiera. Paweł mógł siać, a Apollos podlewać, ale jedynie Bóg mógł dać wzrost. Tak więc mamy wyruszyć do pracy z płaczem siejąc cenne ziarna prawdy i ufając, że Bóg da wzrost. — Manuscript 79, 1886. AN 331.5