“Dlatego tak mówi Wszechmocny, Pan: Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień wypróbowany, kosztowny kamień węgielny, mocno ugruntowany: Kto wierzy, ten się nie zachwieje”. Izajasza 28,16. AN 130.1
“Fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus”. 1 Koryntian 3,11. “Nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”. Dzieje Apostolskie 4,12. Chrystus Słowo, objawienie Boga — Jego charakteru, Jego prawa, Jego miłości, Jego życia —jest jedynym fundamentem, na którym możemy budować niezłomny charakter. AN 130.2
Budujemy na Chrystusie będąc posłusznymi Jego Słowu. Nie ten jest sprawiedliwy, kto ledwie ceni sprawiedliwość, ale ten, kto postępuje sprawiedliwie. Świętość nie jest nagłym porywem. Jest rezultatem zupełnego poddania się Bogu i czynieniem woli naszego niebiańskiego Ojca. AN 130.3
Religia polega na czynieniu słów Chrystusa — nie w celu zasłużenia sobie na łaskę Bożą, ale dlatego, że bez żadnych zasług z naszej strony otrzymaliśmy dar Bożej miłości. Chrystus uzależnia zbawienie człowieka nie od samego wyznania wiary, ale od wiary objawiającej się w uczynkach sprawiedliwości. “Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi”. Rzymian 8,14. To nie ci, których serce zostało poruszone przez Ducha Świętego, ani ci, którzy od czasu do czasu poddają się Jego mocy, ale ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Świętego, są dziećmi Bożymi. — The Review and Herald, 31 grudzień 1908. AN 130.4
Mamy być synami i córkami Bożymi, rosnącymi “w przybytek święty w Panu”. Efezjan 3,21. “Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus”. Efezjan 2,19.20. To jest nasz przywilej. (...) AN 130.5
Każdy charakter ma być zważony na świątynnej wadze. Jeśli moralność i duchowy rozwój nie odpowiadają danym nam możliwościom i błogosławieństwom, wówczas przy imieniu człowieka zostanie wpisane słowo “lekki”. Ten, który został nazwany światłością świata, jest naszym przywódcą, a gdy kroczymy za Jezusem, nasza droga ma być coraz jaśniejsza. Ach, obyśmy trzymali się blisko naszego Przywódcy! (...) Ci, którzy z pokorą badają charakter Jezusa, będą w coraz większym stopniu odzwierciedlać podobieństwo do Niego. — The Review and Herald, 19 marzec 1895. AN 130.6