“Będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec”. Mateusza 24,14. WM 174.1
Cały świat jest wielkim polem misyjnym, ale my, którzy od dawna znamy prawdę, powinniśmy czerpać pociechę z faktu, iż te miejsca, które niegdyś były trudno dostępne, teraz są otwarte na zwiastowanie ewangelii. Każdy zbór w naszym kraju powinien dążyć do ożywienia ducha misyjnego. Wierzący powinni stale wzrastać duchowo, wykazując coraz większą gorliwość i aktywność. Wszyscy powinni modlić się, by obojętność, która powoduje, że ludzie odchodzą z dzieła, a dzieło jest pozbawione środków, zniknęła, by Chrystus zamieszkał w ich sercach. On dla nas stał się ubogi, abyśmy dzięki temu stali się bogaci. WM 174.2
To Duch Święty przekonuje nas o grzechu, a wiem, że grzechem jest być teraz obojętnym. Gdy przyglądamy się różnym miejscom, na które wkroczyło rozwijające się dzieło, pytamy: Czego Bóg już tam dokonał? Co jeszcze mógłby zrobić w swojej winnicy? Bóg przygotował obfite zapasy swej łaski, aby dać boską moc do wykonania Jego dzieła. Nic nie zostało zaniedbane z Jego strony. Braki można dostrzec tylko u ludzi, którzy odmawiają współpracy z boskimi posłańcami. Plan Boży zakłada, że nic nie można uczynić dla zbawienia ludzkości bez współpracy człowieka. Grzesznicy, którzy zostali obdarzeni światłem i prawdą, tak iż wiedzą, że dzięki łasce mogą spełnić warunki, na których obiecane zostało zbawienie, a jednak nie czynią żadnych wysiłków w tej sprawie, mogą winić tylko siebie za to, że zostaną potępieni. O takich ludziach można powiedzieć, że Chrystus umarł dla nich nadaremnie. WM 174.3
Jednak kto ponosi winę za zgubę tych, którzy nie znają Boga i nie mieli okazji, żeby usłyszeć uzasadnienie naszej wiary? Jaki obowiązek spoczywa na Kościele wobec świata ginącego bez ewangelii? Jeśli poświęcenie i ofiarność tych, którzy twierdzą, że wierzą w prawdę, nie będą coraz większe, jeśli nie będą oni wierniejsi w przynoszeniu dziesięcin i darów do skarbnicy Pańskiej, jeśli nie zostaną powzięte zakrojone na szerszą niż dotychczas skalę plany działania, nie wypełnimy ewangelicznego zlecenia, by udać się do całego świata i głosić o Chrystusie całemu stworzeniu. — The Home Missionary, 1 kwiecień 1895. WM 174.4