“I wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło weń dzięki świadectwu niewiasty, która mówiła: Powiedział mi wszystko, co uczyniłam. Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni. I jeszcze więcej ich uwierzyło dzięki nauce jego. I mówili do niewiasty: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata”. Jana 4,39-42. WM 213.1
Kobiety mogą wykonywać owocną pracę dla Boga, jeśli tylko zapragną nauczyć się w szkole Chrystusa tego, co jest w tej pracy niezbędne, mianowicie pokory. Dzięki temu będą mogły stać się dobrodziejstwem dla ludzkości, przedstawiając bliźnim zbawienie w Chrystusie. Kiedy każdy wyznawca Kościoła uświadomi sobie swoją osobistą odpowiedzialność i z pokorą podejmie pracę, jaką powinien wykonywać, wówczas dzieło zostanie uwieńczone powodzeniem. Bóg każdemu powierzył pracę do wykonania, stosownie do jego umiejętności. WM 213.2
Nie jest łatwo pracować dla Mistrza w naszych czasach. Jednak jakże wielu trudności można byłoby uniknąć, gdyby pracownicy stale polegali na Bogu i brali pod uwagę Jego wskazówki. On mówi: “A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary; jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu; jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością”. Rzymian 12,6-8. WM 213.3
Jest to przedmiot, który wymaga uważnego przestudiowania. Wiele błędów popełnianych jest dlatego, że ludzie nie przestrzegają tego zalecenia. Niektórych z tych, którym Pan powierzył skromne zadania do wykonania, ogarnia zniechęcenie, uważają bowiem, że powinni być nauczycielami i przywódcami. Chcą porzucić skromną służbę, która jest tak samo ważna jak większe obowiązki. Ci, którzy zostali wyznaczeni do odwiedzania ludzi w domach, wkrótce dochodzą do wniosku, że każdy może wykonywać taką pracę, wypowiadać słowa współczucia i zachęcenia i w skromny, spokojny sposób prowadzić ludzi do zrozumienia Pisma Świętego. Jednak jest to dzieło wymagające wielkiego taktu, cierpliwości i coraz większej mądrości. — Manuscript Releases XI, 278.279. WM 213.4