“Głupie bowiem zabrały lampy, ale nie zabrały z sobą oliwy. Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z lampami swymi”. Mateusza 25,3-4. WM 16.1
Wielu ludzi chętnie przyjmuje prawdę, ale nie przyswajają jej całkowicie i nie pozostają pod jej wpływem. Są jak głupie panny, które nie miały w swych naczyniach oliwy, by ją dolewać do swoich lamp. Oliwa jest symbolem Ducha Świętego, który mieszka w człowieku w skutek wiary w Jezusa Chrystusa. Ci, którzy gorliwie studiują Pismo Święte i modlą się, polegając na Bogu w mocnej wierze i będąc posłusznymi Jego przykazaniom, znajdą się w gronie osób symbolizowanych przez mądre panny. Nauki Słowa Bożego nie są bowiem jednocześnie na “tak” i na “nie”, ale “tak i amen”. WM 16.2
Wymagania ewangelii są dalekosiężne. Apostoł powiada: “Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Koryntian 10,31. Praktyczna pobożność nie jest osiągana przez umieszczenie wielkich prawd Biblii jedynie na zewnętrznym dziedzińcu serca. Religia Biblii musi rządzić zarówno wielkimi, jak i małymi sprawami w życiu. To sprawia, iż niezbędne są głęboka motywacja i zasady, które będą wpływać na rozwój charakteru i kierować postępowaniem. (...) WM 16.3
Oliwa tak potrzebna ludziom reprezentowanym przez głupie panny nie może pozostać na zewnątrz. Prawda musi się znaleźć w świątyni duszy, aby mogła ją oczyścić, uszlachetnić i uświęcić. Ludzie ci potrzebują nie tyle teorii, co świętych nauk Biblii, które nie są niepewnymi, nie związanymi ze sobą doktrynami, ale żywymi prawdami, budzącymi nadzieję wieczności pokładaną w Chrystusie. Na Nim zasadza się cały system boskiej prawdy. Filarem i fundamentem tej prawdy jest zbawienie człowieka przez wiarę w Chrystusa. WM 16.4
Ci, którzy prawdziwie wierzą w Chrystusa, okazują to przez świętość charakteru i posłuszeństwo prawu Bożemu. Są świadomi prawdy, która jest w Chrystusie — wiecznej i sięgającej nieba. Rozumieją, że charakter chrześcijanina ma odzwierciedlać pełen łaski i prawdy charakter Chrystusa. Ludziom tym udzielana jest oliwa łaski, która podtrzymuje światło, tak że ono nigdy nie niknie. Duch Święty w sercu wierzącego człowieka czyni go doskonałym w Chrystusie. — The Review and Herald, 17 wrzesień 1895. WM 16.5