Til eru menn í röðum þeirra sem halda hvíldardaginn sem halda fast í veraldlegan fjársjóð sinn. Hann er guð þeirra, skurðgoð þeirra; og þeir elska peninga sína, bóndabæi sína, búfénað sinn og vörur sínar meira en þeir elska frelsara sinn, sem varð fátækur þeirra vegna svo að þeir gætu, vegna fátæktar hans, orðið ríkir. Þeir tigna veraldlega fjársjóði sína og meta þá meira en sálir manna. Munu slíkir heyra “Vel gjört” sagt við sig? Nei; aldrei. Hin óafturkallanlegi úrskurður “Farið frá mér” mun falla á þá furðu lostna. Kristur hefur engin not fyrir þá. Þeir hafa verið ónýtir þjónar og hafa safnað til sín þeim efnum sem Guð hefur gefið þeim, á meðan meðbræður þeirra hafa farist í myrkri og villu. - R&H 14. mars, 1878. RR 74.1