Sumir hafa ekki komið fram og orðið þátttakendur í kerfisbundinni góðgerðarstarfsemi, þar sem þeir hafa borið fyrir sig að þeir séu ekki lausir við skuldir. Þeir biðja um að fá að “skulda engum neitt” fyrst. En sú staðreynd að þeir eru í skuld, undanskilur þá ekki. Ég sá að þeir eiga að gjalda keisaranum það sem keisarans er, og Guði það sem Guðs er. Sumum finnst það skylda sín að “skulda engum neitt,” og álíta að Guð geti ekki krafist neins af þeim fyrr en allar skuldir þeirra séu greiddar. En þeir blekkja sjálfa sig í þessu. Þeir láta hjá líða að færa Guði það sem honum tilheyrir. Sérhver verður að færa Drottni hæfilega fórn. - 1 T 220. RR 136.1