Widziałam tutaj w Szwajcarii pewne rzeczy, które uważam za godne naśladowania. Nauczyciele szkół zawsze wychodzą ze swoimi uczniami w czasie, gdy ci się bawią, i uczą ich, jak się bawić, oraz poskramiają wszelki nieporządek czy wszelkie zło. Jest to niezmienne prawo, a obejmuje dzieci w wieku od pięciu do piętnastu lat. WP3 202.2
Jako nagrodę za dobre zachowanie i staranne zwyczaje nauczyciele zabierają swoich uczniów na dwór i idą z nimi na długi spacer, zwalniając ze szkoły wcześniej niż zazwyczaj. Podoba mi się to; myślę, że jest tam mniej sposobności dla dzieci, by ulegały pokusie. Nauczyciele wydają się brać udział w rozrywkach dzieci i kierują nimi. WP3 202.3
Miłość kontra ścisłe, nieugięte reguły — Nie mogę w żaden sposób usankcjonować poglądu, że dzieci muszą czuć, iż są poddane ciągłej podejrzliwości i muszą być obserwowane, i nie mogą postępować jak dzieci. Niech jednak nauczyciele włączą się w rozrywki dzieci, będą z nimi jedno i pokażą, że chcą, aby były szczęśliwe, a to doda dzieciom ufności. Mogą one być kontrolowane przez miłość, lecz nie przez surową, ścisłą, nieugiętą regułę, by kontrolować je podczas ich posiłków i rozrywek. — Letter 42, 1886. WP3 202.4
Nasze talenty są nam pożyczone w zaufaniu, by ich używać i wzrastać przez ich używanie. Och, gdyby tylko rodzice chcieli uświadomić sobie, że rodziny na ziemi mogą być symbolami rodziny w niebie. Gdyby chcieli uświadomić sobie swoją odpowiedzialność za zachowanie swoich domów wolnymi od wszelkiej skazy moralnego zła. Bóg zamierza, byśmy mieli daleko więcej nieba w naszych rodzinach, niż obecnie się tym cieszymy. WP3 202.5
Przyjemne sceny i interesująca praca — Od swoich najwcześniejszych lat dzieci są uczniami i jeśli roztacza się przed nimi w domu przyjemne sceny, to staną się obeznane z chrześcijańską uprzejmością, życzliwością i miłością. Ich umysły budowane są przez to, co widzą i słyszą, a rodzice zasiewają ziarno, które przyniesie żniwo ku doli bądź niedoli. Jeśli rodzice są chrześcijanami jedynie z imienia, jeśli nie są czynicielami Słowa, to umieszczają na swoich dzieciach swój własny napis, a nie napis Boga. Dzieci tęsknią za czymś, co wywiera wpływ na umysł. Rodzice, ze względu na Chrystusa dajcie ich łaknącym, pragnącym duszom coś, czym by się karmiły. WP3 202.6
Dzieci z natury są aktywne i jeśli rodzice nie dostarczą im zatrudnienia, szatan wymyśli coś, co zajmie je w złym dziele. Dlatego też szkolcie wasze dzieci w użytecznej pracy. Możecie odziać wszelką pracę w godność, która uczyni ją pożyteczną i podnoszącą. WP3 203.1
Wprowadź przyjemność w więź z dziećmi — Nie uważaj, że twoim obowiązkiem jest uczynić życie twoich dzieci nieprzyjemnym. Nieprzyjemności przyjdą wystarczająco szybko. Wprowadź wszelką możliwą przyjemność w twoje zadania jako nauczyciel i wychowawca twoich dzieci. Zachęcaj je, by czyniły cię swoim towarzyszem. Z pewnością znajdziesz w swoich dzieciach grzeszne impulsy, grzeszne skłonności i zwyczaje nie do przyjęcia; jeśli jednak zachęcasz je do tego, aby szukały twojego towarzystwa, to możesz nadać właściwy kształt ich smakom i uczuciom, i wygnać niezadowolenie, skarżenie się i bunt. Przezwyciężaj ich dumę, żyjąc przed nimi jako wzór łagodności i pokory serca. WP3 203.2
Potrzebujemy wyplenić z naszej rozmowy wszystko, co jest ostre i potępiające. Gdy oblekliśmy się Chrystusem w łagodności i pokorze serca, to będziemy reprezentowali Chrystusa we wszelkim naszym postępowaniu z naszymi dziećmi. Do wszystkich, którzy pracują w szeregach Chrystusa dla zbawienia dusz, Zbawiciel mówi: “Współpracownikami Bożymi jesteście. Rolą Bożą jesteście, budowlą Bożą jesteście”. — Manuscript 143, 1899. WP3 203.3