Usilnie nakłaniam naszych braci, aby zapoznali się z naukami, jakie znajdują się w “Testimonies”. Bóg dał nam światło, którego nie możemy zlekceważyć lub traktować z obojętnością lub pogardą. On pozwolił, aby światło świeciło na nas w naganach, w ostrzeżeniach, abyśmy mogli, jeśli zechcemy, uchwycić się go i uniknąć niebezpieczeństw, jakie zagradzają naszą ścieżkę. Gdy powstają pokusy, możemy być strzeżeni i możemy je rozpoznać, ponieważ Pan nam je wskazał, abyśmy nie byli zwiedzeni. — Manuscript 23, 1889. WP3 321.5
Pokora, która przynosi owoc, wypełniając duszę poczuciem miłości Bożej, przemówi za tym, kto ją pielęgnował w wielki dzień, gdy ludzie będą nagradzani według tego, jakie były ich uczynki. Szczęśliwy będzie ten, o kim będzie można powiedzieć: “Duch Boży nigdy nie poruszał duszy tego człowieka na próżno. Szedł on naprzód i w górę z mocy w moc. Własne ja nie było wplecione w jego życie. WP3 322.1
Każde poselstwo naprawy, ostrzeżenia i rady przyjął jako błogosławieństwo od Boga. W ten sposób przygotowana została dla niego droga do przyjęcia jeszcze większych błogosławieństw, ponieważ Bóg nie przemawiał do niego na próżno. Każdy krok w górę na drabinie postępu przygotowywał go do wspinania się jeszcze wyżej. Ze szczytu drabiny świeciły na niego jasne promienie chwały Bożej. Nie myślał o odpoczynku, lecz nieustannie dążył do tego, by zdobyć mądrość i sprawiedliwość Chrystusa. Zawsze zmierzał do celu, do nagrody wzniosłego powołania Bożego w Chrystusie Jezusie”. WP3 322.2
Takie doświadczenie musi mieć każdy, kto jest zbawiony. W dzień sądu postępowanie człowieka, który zachował słabość i niedoskonałość człowieczeństwa nie zostanie usprawiedliwione. Nie będzie dla niego miejsca w niebie. Nie będzie mógł on cieszyć się doskonałością świętych w światłości. Ten, kto nie ma wystarczającej wiary w Chrystusa, aby wierzyć, że może On zachować go od grzeszenia, nie ma tej wiary, która da mu wstęp do królestwa Bożego. — Manuscript 161, 1897. WP3 322.3