Nakinn var ég og þér klœdduð mig. Matt. 25, 35.36 DL 243.1
Kristur... segir: Það var ég sem var hungraður og þyrstur. Það var ég sem var útlendingur. Það var ég sem var sjúkur. Það var ég sem var í fangelsi... meðan þú fylltir klæðaskápinn þinn með dýrum klæðnaði var ég alls laus. Meðan þú sinntir skemmtunum þínum dvaldist ég í fangelsi. DL 243.2
Þegar þú deildir út brauðbrotum þínum til sveltandi manna, þegar þú gafst þeim örþunnar klæðisdulur til þess að skýla þeim gegn bítandi frosti mundirðu þá að þú varst að gefa Drottni dýrðarinnar? Alla daga lífs þíns var ég nálægt þér í persónu hinna hrjáðu en þú leitaðir mín ekki. Þið vilduð ekki hafa samfélag við mig. 69DA. 639, 640 DL 243.3
I hinum svokallaða kristna heimi er nógu varið í óhóf, gimsteina og skart svo að hægt væri að bæta úr þörfum hungraðra og klæða nakta í borgum og bæjum og samt þurfa þessir svo kölluðu fylgjendur hins auðmjúka og lítilmótlega Jesú ekki að svipta sig viðeigandi fæðu og þægilegum klæðnaði. Hvað mun þetta safnaðarfólk segja á degi Drottins þegar það horfist í augu við hina fátæku, hrjáðu, við ekkjur og munaðarlausa sem hafa kynnst knýjandi skorti á nauðsynjum lífsins á sama tíma og þessir svo kölluðu fylgjendur Krists kostuðu upp á íburðamikinn klæðnað og skart sem skýrt er bannað í orði Guðs, nægilegt til þess að uppfylla allar þarfir þeirra? DL 243.4
I fimmtugasta og áttunda kafla Jesaja er skýrt sett fram það verk sem fólk Guðs á að vinna. Þau eiga að brjóta sérhvert ok og þau eiga að fæða hina hungruðu og klæða hin nöktu ... ef þau sýna í verki meginreglu lögmáls Guðs í kærleiksverkum munu þau sýna heiminum lunderni Guðs og meðtaka ríkulega blessun himinsins. 70R&H, Nov. 21, 1878 DL 243.5