Go to full page →

VEGNI ÞÉR VEL OG VER HEILL HEILSU, 11. maí DL 137

Ég bið þess, minn elskaði, að þér vegni vel í öllum hlutum og að þú sért heill heilsu, eins og sálu þinni vegnar vel. 3. Jóh. 2 DL 137.1

Frelsarinn opinberaði í kraftaverkum sínum þann kraft sem sífellt er að verki mannsins vegna til að halda honum við og lækna hann. Guð starfar, fyrir milligöngu náttúrunnar, dag eftir dag, klukkustund eftir klukkustund, augnablik eftir augnablik við að halda okkur lifandi, ad byggja okkur upp og reisa okkur við aftur. Þegar einhver hluti líkamans hlýtur meiðsli, byrjar strax lækningarstarf. Náttúruöflin eru sett í gang til að skapa aftur heilbrigt ástand. En sá kraftur, sem vinnur í þessum öflum, er kraftur Guðs. Allur lífgefandi kraftur er frá honum. Þegar einhverjum batnar eftir sjúkdóm er það Guð sem reisir hann við... DL 137.2

Orðin sem töluð voru til Ísraels, eru sönn í dag um þá sem hljóta aftur heilsu líkama eða heilsu sálar. “Ég er Drottinn, græðari þinn.” DL 137.3

Ósk Guðs varðandi hverja mannveru kemur í ljós í orðunum: “Ég bið þess, minn elskaði, að þér vegni vel í öllum hlutum og þú sért heill heilsu, eins og sálu þinni vegnar vel.” 43MH, 112, 113 DL 137.4

Hreint loft, sólarljós, hófsemi, hvíld, hreyfing, rétt mataræði, vatnsnotkun, traust á guðlegan mátt — þetta eru hin sönnu læknismeðul. 44MH, 127 DL 137.5

Hlutirnir í náttúrunni eru blessanir Guðs, látnir í té til að veita líkama, huga og sál heilsu. Þeir eru gefnir hinum heilu til að við halda heilsu og hinum sjúku til að þeir öðlist heilsu... DL 137.6

Náttúran er læknir Guðs. Hreint loft, glaða sólskin, falleg blóm og tré, aldingarðar og víngarðar og hreyfing utanhúss í þessu umhverfi eru heilsugjafar — lífsdrykkurinn. DL 137.7

Það er ekkert sem stuðlar svo að endurreisn heilsu og hamingju og að lifa í aðlaðandi sveitaumhverfi. 457T, 76, 77 DL 137.8

Það er gott fyrir líkama og huga að vera undir berum himni. Það er leið Guðs til að endurheimta heilsuna. 467T, 85 DL 137.9

Sönn trú og lögmál heilsunnar eiga samleið. 47R&H, Nov. 12, 1901 DL 137.10