Związek między Samuelem a Saulem był przepojony szczególną czułością. Samuel kochał Saula jak swego własnego syna, podczas gdy Saul, będąc człowiekiem śmiałym i wielkiego temperamentu, traktował proroka z wielkim szacunkiem, obdarzając go ciepłem swych uczuć i poważaniem. W ten sposób prorok żywego Boga, stary już człowiek, którego misja była na ukończeniu i młody król, którego dzieło było dopiero przed nim, byli złączeni więzami przyjaźni i szacunku. Pamiętając o swym przewrotnym postępowaniu, król przylgnął do proroka, jak gdyby tylko on mógł go ocalić przed nim samym. — The Signs of the Times, 1 czerwca 1888. BK 83.4