Cała przyroda jest wytrącona z równowagi; Bóg odstąpił od początkowego zamiaru, jaki miał wobec ziemi. Pan powiedział, że bezbożni nie zaznają na niej pokoju. Przekleństwo Boże spadło na wszystkie stworzenia. Zdecydowanie można to zauważyć z upływem każdego roku. — Manuscript 76a, 1901. BK 14.1
Pierwsze przekleństwo zostało wypowiedziane nad potomstwem Adama i nad ziemią z powodu nieposłuszeństwa. Drugie przekleństwo przyszło na rolę, gdy Kain zabił swego brata. Trzecie i najstraszliwsze przekleństwo Boże przyszło na ziemię przez potop. — Spiritual Gifts IVa, 121. BK 14.2
Ziemia coraz bardziej i bardziej boleśnie odczuwa skutki przekleństwa. Pierwszy zauważony listek, który jeszcze przed potopem opadł na ziemię, sprawił tym, którzy bali się Boga, wielki smutek. Płakali z tego powodu tak, jak my płaczemy po śmierci naszego przyjaciela. Widząc więdnięcie i opadanie liści oraz obumieranie przyrody, wyraźnie poznawali skutki przekleństwa. — Spiritual Gifts IVa, 155. BK 14.3
Grzech człowieka sprowadził nieodwołalne skutki — zniszczenie, wypaczenie i śmierć. Dzisiaj, cały świat jest skażony, zdegenerowany, nawiedzony zaraźliwymi i śmiertelnymi chorobami. Ziemia jęczy pod nieustannymi przestępstwami jej mieszkańców. — Letter 22, 1900 (13 lutego 1900). BK 14.4
Przekleństwo Pana spoczęło na ziemi, na człowieku, na zwierzętach, na rybach w morzu; a gdy przestępstwa staną się powszechne, wówczas przekleństwo stanie się tak rozległe i głębokie, jakim jest samo przestępstwo. — Letter 59, 1898. BK 14.5
Po przestępstwie Adama, Bóg mógł zniszczyć każdy rozwijający się pączek i każdy kwitnący kwiatek. Mógł także odebrać ich aromat i piękny wygląd. Na ziemi i morzu, skalanych przekleństwem, w cierniach, oście, kolczastych krzakach i chwastach, możemy dostrzec prawo skażenia; zaś w delikatnych barwach i woni kwiatów, dostrzegamy, że nieustanna Boża miłość i Jego łaska nie została całkowicie odjęta od ziemi. — The Review and Herald, 8 listopada 1898. BK 14.6