Sługa pilnie obserwował Eliasza w czasie modlitwy. Sześć razy wracał z posterunku, mówiąc: “Nie ma nic, ani jednej chmurki, ani oznaki, że będzie deszcz”, ale mimo tego prorok nie poddał się zniechęceniu. W międzyczasie dokonał przeglądu swego życia, aby dostrzec swoje zaniedbania w uszanowaniu Boga. Ponadto wyznał wszystkie swoje grzechy i kontynuował ukorzenie swej duszy przed Bogiem, jednocześnie oczekując na znak, że jego modlitwa została wysłuchana. Badając swoje serce, stawał się coraz mniejszym, zarówno w swej własnej ocenie, jak i w oczach Bożych. Wydawało mu się, iż jest niczym i że jedynie Bóg jest wszystkim, ale kiedy w swoich rozmyślaniach osiągnął punkt, w którym nie było już własnego, ja” oraz gdy przywarł do Zbawiciela, jako do swej jedynej siły i sprawiedliwości, wtedy dopiero nadeszła upragniona odpowiedź. Sługa wrócił i oznajmił: “Pojawił się od strony morza mały obłok — jak dłoń człowieka”. — The Review and Herald, 26 maja 1891. BK 109.2