Odtąd Elizeusz zajmował urząd Eliasza. Został on powołany na najbardziej zaszczytne stanowisko, ponieważ był wierny w małych rzeczach. W związku z tym w jego umyśle pojawiło się pytanie: “Czy dorosłem do tego stanowiska?” Jednakże nie pozwolił sobie na wątpliwości. Największą przydatnością pozwalającą człowiekowi zająć stanowisko godne zaufania jest bezwarunkowe posłuszeństwo Słowu Bożemu. Elizeusz mógł wykorzystywać swoje zdolności umysłowe w każdym zakresie, z wyjątkiem tego, że nie wolno mu było bazować na swoim rozsądku. Miał być posłuszny Słowu Bożemu w każdym czasie i we wszelkich okolicznościach. Elizeusz “przyłożył ręce do pługa i nie oglądał się wstecz”. W ten sposób okazał zdecydowane i stanowcze poleganie na Bogu. BK 111.6
Lekcję tę powinniśmy troskliwie studiować, gdyż w żadnym przypadku nie możemy zbaczać z drogi wierności. Żadne obowiązki nałożone na nas przez Boga nie mogą działać przeciwko sobie i przeciwko Bożym celom. Słowo Boże jest naszym doradcą i dlatego tylko ci, którzy doskonale są posłuszni temu Słowu, zostaną przez Niego wybrani. Ci, którzy idą za Panem muszą być stanowczy i prostolinijni w posłuszeństwie Jego wskazaniom. Jakiekolwiek odchylenie i pójście za ludzkimi wymysłami czy planami, dyskwalifikuje ich jako pracowników godnych zaufania. Nawet jeśli chodzą tak, jak Enoch chodził z Bogiem, ich dzieci również muszą być odłączone od tych, którzy nie są posłuszni Bogu i od tych, którzy pokazują, że nie są w żywej łączności z Nim. Pan Bóg jest Bogiem zastępów i wszyscy, którzy znajdują się w Jego służbie, muszą sobie uświadomić znaczenie słów skierowanych do Zorobabela: “Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów”. — The Youth's Instructor, 28 kwietnia 1898. BK 111.7