Go to full page →

2 Kronik 6,13 BK 123

(1 Królewska 8,54) — Klękanie do modlitwy w publicznych nabożeństwach BK 123

Otrzymałam listy, w których pytano mnie odnośnie właściwej postawy osoby, która modli się do Władcy wszechświata. Gdzie nasi bracia nabyli ideę, że powinni stać, gdy się modlą do Boga?... BK 123.5

[Cyt. Łukasza 22,41; Dzieje Apostolskie 9,40; 7,59-60; 20,36; Ezdrasza 9,5-6; Psalmów 95,6; Efezjan 3,14.]... BK 123.6

Naszym obowiązkiem, zarówno w publicznym jak i w osobistym nabożeństwie jest klękanie przed Bogiem, gdy przesyłamy do Niego nasze prośby. Ten akt pokazuje, że czujemy się uzależnieni od Boga... BK 123.7

[Cyt. 2 Kronik 6,1-13.]... BK 123.8

Czy jest to możliwe, że mimo ogromu światła, jakiego udzielił Bóg Swemu ludowi w sposobie czczenia Go, nasi kaznodzieje, kierownicy, nauczyciele w naszych szkołach, uczą młodych ludzi teoretycznie i przykładem stać z podniesioną głową w czasie modlitwy, jak to dawniej czynili faryzeusze? Czy my mamy patrzeć na te oznaki ich samowystarczalności i zarozumiałości? Czy takie cechy mają być uwidaczniane?... BK 123.9

Mamy nadzieję, że nasi bracia nie będą okazywali mniej czci i bojaźni, zbliżając się do jedynie prawdziwego i żywego Boga, niż to okazują pogańscy bałwochwalcy swym bożkom! Ludzie ci potępią nas w owym ostatecznym dniu. Mówię to do wszystkich nauczycieli w naszych szkołach. Mężczyźni i niewiasty, nie hańbcie Boga swoim brakiem szacunku i pompatycznością. Nie stójcie w swoim faryzejstwie i nie ofiarujcie w taki sposób swych modlitw Bogu. Nie miejcie zaufania do swych własnych sił. Nie polegajcie na nich, ale często zginajcie swe kolana przed Bogiem i uwielbiajcie Go. BK 123.10

Gdy zgromadzacie się by chwalić Boga, koniecznie ugnijcie przed Nim wasze kolana. Niech ten akt poświadcza, że cała wasza dusza, ciało i duch, poddane są Duchowi Prawdy. Kto z was dokładnie badał w Słowie Bożym przykłady i pouczenia w tym zakresie?... BK 123.11

Człowiek musi przyjść z ugiętymi kolanami, jako uległy łasce, jako błagalnie proszący petent do podnóżka Bożego miłosierdzia... Otrzymując codzienne łaski z rąk Bożych, zawsze powinien okazywać wdzięczność w swym sercu i dać jej wyraz słowami dziękczynienia i chwały za te niezasłużone względy. — NL 1-3 (nr 37). BK 123.12

Gdy Salomon modlił się przy poświęceniu świątyni, wtedy nie stał. Król ukląkł w pokornej postawie proszącego. BK 123.13

W tej postawie jest pokazana lekcja dla dzisiejszego ludu Bożego. Nasza duchowa siła i nasz wpływ nie wzrastają w skutek dostosowania się do światowych postaw podczas modlitwy... Człowiek ma przychodzić [przed Boga] na zgiętych kolanach, jako ktoś, kto prosi o łaskę, jako petent ubiegający się o Boże miłosierdzie. W ten sposób poświadcza, że jego cała dusza, ciało i duch są poddane swemu Stwórcy. — The Review and Herald, 30 listopada 1905. BK 123.14