Dawidowi zostało odpuszczone jego przestępstwo, gdyż ukorzył swoje serce przed Bogiem. W skrusze i pokorze duszy uwierzył, że Boża obietnica przebaczenia zostanie spełniona. Wyznał swój grzech, okazał skruchę i ponownie nawrócił się. Uradowany pewnością przebaczenia, wykrzykuje: “Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech. Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady.” Błogosławieństwo przyszło w związku z przebaczeniem; przebaczenie przyszło dzięki wierze, że wyznany i odżałowany grzech, został przeniesiony na Wielkiego Nosiciela grzechów. Od Chrystusa więc pochodzą wszystkie nasze błogosławieństwa. Jego śmierć jest pojednawczą ofiarą za nasze grzechy. On jest wielkim Pośrednikiem, przez którego otrzymujemy łaskę i przychylność Bożą. On więc jest rzeczywistym Początkiem i Dokończycielem naszej wiary. — Manuscript 21, 1891. BK 141.3