Widzimy, że historia postępowania przedpotopowych ludzi i miast położonych na równinach, nacechowana była zwyrodnieniem i lekkomyślnym upadlaniem się grzechami. To wywołało gniew Boży i doprowadziło do straszliwej zagłady po to, by ziemia została uwolniona od przekleństwa i jego zaraźliwego wpływu. Skłonności i namiętności górowały nad rozsądkiem. Własne “ja” było ich bogiem, a poznanie Najwyższego było prawie usunięte przez egoistyczne oddawanie się zwyrodniałym namiętnościom. — Letter 74, 1896. BK 19.5
Grzech przedpotopowych ludzi polegał na zdemoralizowaniu tego, co samo w sobie było legalne. Oni wypaczyli dary Boże przez dogadzanie swoim egoistycznym pożądliwością. Pobłażanie apetytowi i nikczemnym namiętnościom wypaczyło całkowicie ich wyobraźnię. Przedpotopowi ludzie byli niewolnikami szatana prowadzonymi i sterowanymi przez niego. — Manuscript 24, 1891. BK 19.6
Mieszkańcy świata z czasów Noego zostali zniszczeni, ponieważ ulegali zgubnemu i wypaczonemu apetytowi. — The Signs of the Times, 2 września 1875, przedrukowany z Świadectwa dla zboru III, 162. BK 19.7