Prawdziwa mądrość jest skarbem trwałym jak wieczność. Wielu świeckich, tzw. mądrych ludzi, jest takimi tylko we własnym mniemaniu. Zadowoleni ze zdobycia ziemskiej wiedzy, nigdy nie wchodzą do ogrodu Bożego, by zapoznać się ze skarbami wiedzy zawartymi w Jego Świętym Słowie. Uznając samych siebie za mądrych, są ignorantami Bożej mądrości, jaką wszyscy muszą posiąść, jeśli chcą otrzymać życie wieczne. Pogardzają Słowem Bożym, które jeśli jest studiowane i jest się mu posłusznym, czyni człowieka naprawdę mądrym. Biblia jest dla nich nieprzeniknioną tajemnicą. Wielkie i głębokie prawdy Starego i Nowego Testamentu są dla nich niezrozumiale, gdyż rzeczy duchowe nie są przez nich postrzegane duchowo. Muszą się nauczyć, że bojaźń Boża jest początkiem mądrości, a bez tej mądrości ich nauka jest niewiele warta. BK 152.7
Ci, którzy chcą uzyskać wykształcenie w nauce, a nie uczą się Prawdy, że bojaźń Boża jest początkiem mądrości, pracują beznadziejnie i bezowocnie, kwestionując rzeczywistość wszystkiego. Co prawda mogą uzyskać wykształcenie w naukach, ale dopóki nie zdobędą wiedzy biblijnej i wiedzy Bożej, brak im prawdziwej mądrości. Niewykształcony człowiek, jeśli zna Boga i Jezusa, ma trwalszą i wartościowszą mądrość od najbardziej wykształconego człowieka, gardzącego pouczeniami Bożymi. — Manuscript 33, 1911. BK 153.1