Lud, uważający się za lud Boży odłączył się od Boga, pozbawił się mądrości i wypaczył swe zrozumienie. Stał się krótkowzroczny, zapomniał bowiem, że miał się oczyścić od swych starych grzechów. Chodził niesfornie i niepewnie w ciemnościach, pragnąc wymazać ze swych umysłów wspomnienia wolności, pewności i szczęścia swego dawniejszego stanu. Pogrążał się we wszelkiego rodzaju arogancję, szaleńczy obłęd, stawał w opozycji do Bożej opatrzności i powiększał winę, która na nim spoczywała. Słuchał oskarżeń szatana przeciwko Bożemu charakterowi i przedstawiał Boga, jako pozbawionego miłosierdzia i wybaczenia. Prorok napisał o nich: “Biada narodowi grzesznemu, ludowi obciążonemu winą, potomstwu złośników, synom wyrodnym! Opuścili Pana, porzucili Świętego Izraelskiego, odwrócili się wstecz”. — The Review and Herald, 6 sierpnia 1895. BK 169.4