Daniel w Babilonie był atakowany pokusami, o których się nam nigdy nie śniło. Uświadomił sobie, że ciało swoje musi mieć pod kontrolą. Postanowił w swym sercu, że nie będzie pił królewskiego wina, ani spożywał jego przysmaków. Wiedział, że jeśli chce zwyciężyć, musi zachować w czystości umysłowe postrzeganie, by mógł rozróżniać między dobrem a złem. Gdy robił to, co było w jego mocy, Bóg również dokonał swego dzieła i dał mu “wiedzę i umiejętność wszelkiego pisma i mądrość. Daniel posiadł rozeznanie wszelkich widzeń i snów.” Oto sposób, w jaki Bóg działał dla Daniela i dzisiaj niczego nie zmienia w sposobach swojego postępowania. Człowiek musi współpracować z Bogiem w realizowaniu planu zbawienia. — The Review and Herald, 2 kwietnia 1889. BK 203.2
Gdy Daniel i jego towarzysze zostali poddani próbie, postanowili całkowicie stanąć po stronie sprawiedliwości i prawdy. Nie kierowali się kaprysem, ale rozumem. Zdecydowali, że tak, jak mięso nie było składnikiem ich diety w przeszłości, tak też nie będzie się znajdować w ich diecie w przyszłości, a wino, jako że było zakazane dla wszystkich zaangażowanych w służbę Bożą, zdecydowali, że również nie będą go spożywać. Przed oczami mieli los synów Aarona i wiedzieli, że używanie wina zmąci ich umysły, a niepohamowanie apetytu osłabi moce ich trafności osądu. Takie szczegółowe wydarzenia miały miejsce i zostały spisane w historii Izraela, jako ostrzeżenie dla młodzieży, by unikała wszelkich zwyczajów i praktyk, które w jakikolwiek sposób mogłyby znieważyć Boga. BK 203.3
Daniel i jego towarzysze nie wiedzieli, jaki będzie rezultat ich decyzji; wiedzieli, że ona może kosztować ich życie. Jednak zdecydowali trzymać się prostej ścieżki ścisłej wstrzemięźliwości nawet w pałacach rozwiązłego Babilonu. — The Youth's Instructor, 18 sierpnia 1898. BK 203.4