Ci wierni Żydzi posiadali wielkie wrodzone zdolności i intelektualną kulturę oraz zajmowali wysokie stanowiska. Ale wszystkie te wartości nie spowodowały, żeby zapomnieli o Bogu. Wszystkie ich siły poddane były pod uświęcający wpływ Bożej łaski. Swym pobożnym przykładem i zdecydowaną prawością okazali chwalę Temu, który wyniósł ich z ciemności do swojej wspaniałej światłości. W ich cudownym wybawieniu okazała się przed zgromadzonymi siła i majestat Boga. W tym straszliwym piecu, Jezus osobiście stanął u ich boku i chwałą Swojej obecności przekonał dumnego króla Babilonu, że nie może być nikim innym, jak tylko Synem Bożym. Światłość niebieska promieniowała od Daniela i jego towarzyszy, a wszyscy ich koledzy pojęli, co to jest wiara, uszlachetniająca ich życie i upiększająca ich charaktery. — The Review and Herald, 1 lutego 1881. BK 206.5