Chrześcijanie są klejnotami Jezusa. Mają promieniować blaskiem dla Niego i świecić światłem Jego piękności. Ich blask zależy od przyjmowanego polerowania. Mogą wybrać, czy być wypolerowanym czy też pozostać nie wypolerowanym. Jednak każdy, kto się decyduje do bycia godnym zajęcia miejsca w świątyni Pańskiej, musi poddać się procesowi polerowania. Bez polerowania dokonywanego przez Pana, nie może odbijać więcej światła niż najzwyklejszy kamień. BK 214.10
Chrystus mówi do człowieka: “Jesteś mój. Odkupiłem cię. Teraz jesteś tylko ostrym kamieniem, ale wziąłem cię do Moich rąk i wypoleruję cię, a blask, jakim zajaśniejesz, uczci Moje imię. Nikt z ludzi nie będzie mógł wyrwać cię z Moich rąk. Uczynię cię Mym szczególnym skarbem. W dniu Mojej koronacji będziesz klejnotem w Mojej koronie radości.” BK 215.1
Boski Mistrz nie marnuje czasu dla bezwartościowego materiału. Poleruje tylko cenne klejnoty, odcinając wszelkie ostre krawędzie. Proces ten jest bolesny i trudny; rani bowiem ludzką pychę. Chrystus tnie głęboko, sięgając doznań, które człowiek w swej zarozumiałości uważa za doskonałe, usuwając z charakteru wszelkie samowywyższanie. Odcina zbyteczne naleciałości, kładzie kamień na tarczę szlifierską, mocno naciskając, by wszelkie nierówności zostały usunięte. Potem podnosząc klejnot do światła, Mistrz ogląda odbicie samego siebie i ogłasza jego wartość, umieszczając go w swojej szkatułce. BK 215.2
“W owym dniu — mówi Pan Zastępów — wezmę cię... i uczynię cię swoim sygnetem, gdyż wybrałem cię — mówi Pan Zastępów.” Błogosławione niech będzie to doświadczenie — mimo jego dotkliwości — nadające nową wartość kamieniowi i powodujące, że zaczyna on świecić żywym światłem. — The Review and Herald, 19 grudnia 1907. BK 215.3
Bóg nie pozwoli, by Jego oddany pracownik został zdany na samotną walkę przeciwko wielkim przeciwnością i został pokonany. Każdy, którego życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu, jest strzeżony, niczym drogocenny klejnot. O każdym takim Jezus mówi: “Uczynię cię swoim sygnetem, gdyż wybrałem cię.” — Manuscript 95, 1902. BK 215.4