W 3 rozdziale Malachiasza przedstawione są dwie grupy. W nim Pan Bóg oskarża Swój lud, że nie jest wiernym stróżem. Owe oskarżenie i wyzwanie Boże skierowane przeciwko ludowi jest znaczące i zdecydowane. [Cyt. Malachiasza 3,5-12.] Do obowiązków człowieka należy wierne oddawanie Panu dziesięcin i ofiar, by one wspomagały dzieło, które ma być prowadzone bez przeszkód i kłopotów. BK 221.1
W nim opisany jest lud, który nie jest napełniony Duchem Świętym, ponieważ nie chodzi pokornie z Bogiem i dlatego w Jego oczach nie jest wierny, czysty i święty... Bóg mówi: “Zuchwałe są wasze słowa przeciwko mnie... a wy mówicie: Cóż to takiego mówiliśmy przeciwko tobie? Mówiliście tak: Próżna to rzecz służyć Bogu! I jaki pożytek mamy z tego, że przestrzegamy Jego przykazań i że chodzimy w pokutnej szacie przed Panem Zastępów? My uważamy raczej zuchwałych za szczęśliwych... a nawet kuszenie Boga uchodzi im bezkarnie.” BK 221.2
Kto wymaga od nich chodzenia w pokutnej szacie? Chrystus nie. Ich pokora jest owocem ich własnej woli i nie uświęconego ducha. Jeden przez drugiego narzekają na Boga, okazując na zewnątrz niezadowolenie, pozostawiając przed światem wrażenie, że nie opłaca się być prawdziwymi chrześcijanami. Być zawistnym i zazdrosnym wobec braci oznacza być takim samym wobec Boga. — Manuscript 15, 1899. BK 221.3