Faryzeusze bardzo dokładni w zewnętrznym zachowywaniu form i zwyczajów [obrzędów], byli przepełnieni wyniosłością, światowością, hipokryzją i własną sprawiedliwością. Saduceusze zaś zaprzeczali zmartwychwstaniu umarłych, egzystencji aniołów oraz sceptycznie odnosili się do Boga. Sekta ta w większości składała się z osób o niegodziwych charakterach, a wielu z nich prowadziło rozwiązłe życie. Słowem “żmije”, ap. Jan określił tych, którzy byli zjadliwymi, nieprzejednanymi i zawziętymi przeciwnikami wyrażonej woli Bożej. BK 227.4
Jan napominał tych ludzi słowami: “wydawajcie więc owoc godny upamiętania”. A to oznacza: pokażcie, że jesteście nawróceni, że wasze charaktery są przemienione... Nie słowa, nie ustne wyznanie, ale owoce — porzucenie grzechów i posłuszeństwo przykazaniom Bożym — okazują rzeczywistość szczerej skruchy i prawdziwego nawrócenia. — Manuscript 112, 1901. BK 227.5