Aniołowie z podziwem przypatrywali się uczynkom miłości i współczucia dokonywanych przez Jezusa w miastach Judei; natomiast obywatele miast Chorazyn, Betsaidy i Kafarnaum przypatrywali się temu z obojętnością i w zatwardziałości serc postępowali tak, jak gdyby czas i wieczność nie były godne ich uwagi. Większość mieszkańców tych miast spędzała swój czas na rozprawianiu o mało znaczących rzeczach i tylko niewielu wierzyło, że Jezus jest Zbawicielem świata. BK 242.1
Proroctwa Pisma Świętego były proste i wyraźnie mówiły o Jego życiu, charakterze i dziele; a świadectwa tych mężów, którzy wypowiadali je pod natchnieniem Ducha Świętego były wystarczającymi dowodami, że Jezus jest tym wszystkim, o czym sam twierdził — mianowicie, że jest Synem Bożym, Mesjaszem, o którym mówili Mojżesz i inni prorocy, i że jest Światłością, która oświeci pogan i stanie się chwałą Izraela. Jednak Jego usiłowania przekonania kapłanów i przywódców oraz przyciągnięcia do Światła serc pospolitego ludu były daremne. Kapłani i przywódcy, uczeni w Piśmie i faryzeusze trzymali się mocno swoich tradycji, ceremonii, przyzwyczajeń i teorii, nie pozwalając, by ich serca zostały oczyszczone, uświęcone i poruszone Boską łaską. Tych niewielu, którzy poszli za Jezusem, pochodziło z najniższych, niewykształconych kręgów. — The Review and Herald, 2 czerwca 1896. BK 242.2