Siła Mojżesza leżała w jego łączności ze Źródłem wszelkiej mocy — Panem zastępów. Zdecydowanie odrzucił różnorodne powaby tego świata i całkowicie zaufał Bogu. Uznał, że należy do Pana. Zajmując się urzędowymi sprawami króla Egiptu, nieustannie badał zarządzenia Prawa Bożego, przez co bardzo rosła jego wiara. Wiara ta miała dla niego wielką wartość. Została głęboko zakorzeniona przez nauki pobierane w dzieciństwie, a jego życiowe wychowanie przygotowało go do wielkiego dzieła wyzwolenia Izraela z niewoli. Zastanawiał się na tymi sprawami; nieustannie wsłuchiwał się w Boże zalecenia. Po zabiciu Egipcjanina stwierdził, że nie zrozumiał planu Bożego, więc uciekł z Egiptu i stał się pasterzem. Już nie planował, że dokona wielkiego dzieła, bowiem stał się bardzo pokornym człowiekiem. Niejasności, które zaciemniały jego umysł, zostały usunięte. Nauczył się patrzeć na Boga, który stał się dla niego jedynym schronieniem. — Letter 21a, 1893. BK 29.5