Jezus odpoczął w grobie w dzień Sabatu, a gdy święte istoty — zarówno w niebie jak i na ziemi wstały rano, tego pierwszego dnia tygodnia, On już wstał z grobu, by wznowić Swoje dzieło nauczania Swoich uczni. Jednak ten fakt nie uświęcił pierwszego dnia tygodnia i nie uczynił z niego Sabatu. Jezus już przed Swoją śmiercią ustanowił pamiątkę Swego złamanego ciała i przelanej krwi za grzechy całego świata w postaci wieczerzy Pańskiej: “Albowiem ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujcie, aż przyjdzie.” A skruszony wierzący, który poczynił wszelkie kroki konieczne do nawrócenia, przy swoim chrzcie będzie pamiętał o śmierci, pogrzebaniu i zmartwychwstaniu Jezusa. Wstępując do wody, symbolicznie wskazuje na śmierć Jezusa, a wychodząc z niej, symbolicznie wskazuje na zmartwychwstanie Jezusa — nie po to, by nadal żył starym życiem grzechu, ale by żył nowym życiem Jezusa. — The Spirit of Prophecy III, 204. BK 269.25