[Cyt. Łukasza 4,5-8.] To aroganckie bluźnierstwo i zniewaga wobec Jahwe wywołało oburzenie u Jezusa i spowodowało powołanie się na swój boski autorytet, nakazujący szatanowi w rozkazujący i pełen godności sposób do odejścia. Tutaj szatan okazał całą swoją butę i arogancję, oświadczając, że jest prawnym i stałym władcą świata, posiadaczem wszelkiej chwały, jakoby to on był stwórcą świata i mieszczących się w nim wszelkich bogactw i wspaniałości. Szatan usiłował zawrzeć szczególną umowę z Jezusem, na mocy której przekaże Mu natychmiast wszelkie bogactwa, gdy tylko mu odda cześć. BK 276.10
Szatan pokazał Jezusowi królestwa świata, w jak najbardziej atrakcyjnym świetle. Zaproponował Mu je, jeżeli mu się pokłoni i oświadczył, że odstępuje od wszelkich roszczeń posiadania świata. Szatan wiedział, że jego moc zostanie ograniczona i w końcu zabrana, jeśli zostanie zrealizowany plan zbawienia. Wiedział, że jeżeli Jezus umrze, by zbawić ludzi, to po jakimś czasie skończy się jego moc i on zostanie zniszczony. Dlatego obmyślił plan, aby w jakikolwiek możliwy sposób przeszkadzać już na samym początku Synowi Bożemu w spełnieniu wielkiego dzieła Bożego. Gdyby plan zbawienia ludzkości zawiódł, wówczas nadal posiadałby królestwo, do którego rościł pretensje. Schlebiał sobie, że o ile odniesie sukces, będzie nadal panował w opozycji do Boga niebios. — Redemption or The First Advent of Christ 50-51. BK 277.1