Uczeni, faryzeusze i władcy zdecydowanie nie chcieli widzieć dowodów Prawdy i też unikali najbardziej oczywistych wniosków. Aby usprawiedliwić swoją zatwardziałą niewiarę, nie zawahali się wykorzystywać jakąkolwiek rzecz w naukach Jezusa, którą mogliby fałszywie interpretować, źle zastosować czy też wypaczyć. A gdy już nie mogli fałszywie wyjaśnić Prawdy wypowiadanej przez Jezusa, wówczas po prostu odrzucali rady Boże wypowiadane pod ich adresem i poprzez stawianie różnych pytań nie mających związku z omawianym zagadnieniem, odwracali uwagę ludu od nauki, którą Jezus chciał im przekazać, by w zręczny sposób ominąć Prawdę. Faryzeusze nie stali w ślepej opozycji do nauk Jezusa, gdyż wypowiadane przez Niego Prawdy robiły na nich wielkie wrażenie. Jednak mimo to, sprzeciwiali się Prawdzie i swojemu przekonaniu, zaciekle zamykali oczy, by nic nie widzieć i zatwardzali swoje serca, by nie przyjąć czegoś, co mogłoby ich nawrócić i Jezus mógłby ich uratować. — The Review and Herald, 18 października 1892. BK 278.6