W postępowaniu z Tomaszem, Jezus udzielił Swoim naśladowcom pouczenia, w jaki sposób należy traktować tych, którzy wątpią w religijne Prawdy i podkreślają swoje wątpliwości. On nie zasypał Tomasza słowami nagany ani też nie wdał się z nim w dyskusję, ale ze szczególną uprzejmością i wewnętrzną delikatnością obnażył Siebie, aby usunąć jego wątpliwości. Tomasz zajął bardzo nierozsądne stanowisko, dyktując Jezusowi warunki, na podstawie których miał uwierzyć; jednak Jezus Swoją wspaniałomyślną miłością i rozwagą, przełamał wszystkie bariery Tomasza. Uporczywe polemiki rzadko kiedy zachwieją niewiarą, a raczej doprowadzą do samoobrony, w której znajdzie się miejsce na nowe poparcie i wymówki. Jezus, objawiany w Swojej miłości i łasce jako ukrzyżowany Zbawiciel, doprowadzi wielu do tego, że bezwiednie wyrwie się z ich ust okrzyk uznania, tak, jak u Tomasza: “Pan mój i Bóg mój!” — The Spirit of Prophecy III, 222. BK 315.2