Wiele lat przedtem, Bóg wyznaczył dzień całkowitego zniszczenia Amalekitów. Oni podnieśli swoje ręce przeciwko Bogu i Jego tronowi, przysięgając swoim bożkom, że całkowicie wyniszczą Izraelitów, a Boga Izraela poniżą przez to, że nie będzie mógł wyratować Swego ludu z ich rąk. BK 34.6
Amalekici wyśmiewali się z obawy ludu i kpili z Bożych wspaniałych cudów dokonywanych przez Mojżesza przy wyzwalaniu Izraela z Egiptu. Chwalili się, że ich uczeni i magicy mogą dokonać tych samych cudów. Twierdzili, że gdyby Izraelici byli w ich niewoli, pod ich kontrolą, tak, jak byli pod mocą faraona, wówczas nawet samemu Bogu Izraela nie udałoby się ich wyzwolić z ich rąk. Gardzili Izraelem i ślubowali, że będą trapić ich tak długo, aż nikt nie pozostanie z nich żywy. — Spiritual Gifts IVa, 72-73. BK 34.7
Bóg nie chciał, by Jego lud posiadł cokolwiek, co należało do Amalekitów, ponieważ Jego przekleństwo spoczęłoby na nich i na ich własności. Przeznaczył Amalekitów na zginienie, a Jego lud nie miał otrzymać niczego z rzeczy, które On przeklął. Chciał, by okoliczne ludy widziały koniec narodu, który Mu się sprzeciwiał i żeby zapamiętały, że Amalekici zniszczeni zostali przez lud, którym gardzili. Izraelici nie zniszczyli ich w celu zdobycia ich posiadłości, albo dla własnej chwały, lecz żeby wypełniły się słowa, które wyrzekł Pan o Amalekitach. — Spiritual Gifts IVa, 75. BK 34.8